________________
૪૦ર
ભીમસેન ચરિત્ર પરંતુ આ ભાવ તેણે પોતાના મનમાં જ રાખ્યા. તે એક શબ્દ પણ એ અંગે ન બેલી. માત્ર આટલું જ કહ્યું : “ઠીક ત્યારે, જ્યારે જડે ત્યારે જલદી પાછા મોકલાવજે.”
કામદત્તાએ વિદ્યન્મતિને બધી વાત કરી. પોતાની શંકા પણ જણાવી. વિઘન્મતિ તે એ જાણીને ભારે શેક કરવા લાગી. અલંકાર વિના તેને જીવ મુંઝાવા લાગ્યો.
પ્રજાપાલને આ વાતની ખબર પડી. તેણે મોટાભાઈ કામજિતને કહ્યું. કામજિતે જાતે બધે તપાસ કરી.
પણ અલંકારે ખેવાયા હોય તો જડે ને? એ કયાંક મૂકાઈ ગયા હોય તે મળી આવે ને ?
આ તે જાણી જોઈને સંતાડી રાખ્યા હતા. પ્રીતિમતિએ કામજિતને વાત કરી, કે અલંકારે ખેવાયા નથી, પરંતુ પોતાને એ ગમી ગયા હોવાથી તે સંતાડી દીધા છે.
કામજિત ખૂબ જ ગુસ્સે થયે. આ બેટું થાય છે, એમ તેને લાગ્યું. એમ ન કરવા તેણે પત્નીને ઘણું સમજાવ્યું પણ પત્ની ન માની તે ન જ માની. ઉલ્યું આ વાત કેઈને પણ નહિ કરવા માટે કામજિતને મનાવી લીધે.
કામજિતે જાતે જ્યારે કહ્યું, કે અલંકારે નથી મળતાં, ત્યારે પ્રજાપાલને ખૂબ જ દુખ થયું. તેના કુમળા હૈયા ઉપર ભારે આઘાત લાગ્યો.
અરર ! મારા મોટાભાઈએ મને છેતર્યો ! જેમને મેં પિતા તુલ્ય માન્યા, એ વડીલ બધું એ જ મારે વિશ્વાસઘાત
