________________
mammain
બાંધવ બેલડી
૩ર૭ મેં નિરર્થક ત્રાસ વર્તાવ્યું છે !
મારા લીધે જ તમારે જંગલ જંગલ ભટકવું પડયું છે. બાળકે ભૂખથી તડપતા જેવા પડયા છે. ભાભીને ભય પથારી કરીને સૂવું પડયું છે.
આ બધું જ મેં કર્યું છે! બધું ! મેં જ કર્યું છે. એહમારે ગુને ઘણે ભયાનક છે. ઘેર અપરાધ મેં કર્યો છે. બંધુ ! મને સખ્તમાં સખ્ત સજા કરે. અને મારા પાપ મને ભેગવવા દો.' હરિષણે કારમું કરુણ કલ્પાંત કરતાં પિતાની વેદના રડવા માંડી.
ભૂલી જા એ બધું હરિષણ! ભૂલી જા. એ યાદ કરીને હવે વધુ શેક ને કર. આનંદ માન કે તારા વડીલ બંધુ હેમખેમ પાછા આવ્યા છે.” ભીમસેને હરિષણને સમજાવવા માંડે.
કેમ કરી ભૂલું ભાઈ ! કેમ કરી એ બધું ભૂલી શકું ? એ યાદ આવતાં જ મારું હૈયું આકંદ કરી ઊઠે છે. અરેરે! મને હતભાગીને એ પળે એવું કયાંથી સૂઝયું? હું પણ કે મહામૂર્ખ કે પત્નીની વાતમાં ફસાઈ ગયો! નહિ...નહિ.બંધુ ! હું એ કશું જ ભૂલી શકું તેમ નથી. કશું જ ભૂલી શકું તેમ નથી. એ પ્રસંગ જ મેં બનવા દીધે ન હોત તે ?”
બનવા કાળ બધું જ બને છે ભાઈ ! તું તે તેમાં
