________________
૨૯૮
ભીમસેન ચરિત્ર રહ્યો હતો. તેની ખૂબ જ નજદીક આવીને એક અસરાએ પોતાને પાલવ ભીમસેનના મુખારવિંદ ઉપર ફેરવ્યો. - ભીમસેનની આંખ ખૂલી ગઈ. સામે જોયું તે સાક્ષાત રંભા તેને આહવાહન કરતી ઊભી હતી. તેના હાથમાં સૂરા ' પાત્ર હતું અને એ પાત્ર ધરીને ઊભી રહી હતી.
“ભીમસેને સ્વસ્થતાથી પૂછ્યું: “કોણ છો તમે?”
તમારી જનમજનમની પૂજારણ છું.” સ્વર ટહુકી ઊઠયો. બેલતી વેળાએ અસરાએ મૃગનયનેને એક માદક ઈશારો કર્યો. | ‘પૂજા વીતરાગની કરે. હું તે પામર છું.”
- “મારે મન તે તમે જ મારા વીતરાગ છે. આવો, ઊભા થાવ. મારે અર્થ સ્વીકારે.” પોતાના અંગને મરોડ લેતાં અપ્સરાએ કીધું.
ભીમસેન મૌન રહ્યો. તેને આ સ્ત્રી વાચાળ લાગી. તે ઝાઝી ચર્ચામાં ઉતરવા માંગતે ન હતો. તેણે તેને ઉપેક્ષા કરી અને ઉદાસીનભાવે બેસી રહ્યો.
અપ્સરાએ ઝાંઝરને ઝણકાર કર્યો. પિતાના કેશકલાપને અજબ રીતે ઉછાળ્યો. કમળની કુમાશથી પણ ચડે એવી પાનીને ધરતી ઉપર તાલબદ્ધ રીતે પછાડી. યૌવનનું નૃત્ય આરંવ્યું. વાસનાને ઉત્કટ નાશ કર્યો. કમનીય દેહલતાના અંગેઅંગને હચમચાવી નાખ્યું. આંખોના ઇશારા કરી જોયા, હોઠના વળાંક વાળી જોયા, કટી પ્રદેશને મરોડ લઈ જે.
