________________
૨૧૬
ભીમસેન ચરિત્ર મારા એ પ્રાગમાં તું સાથ આપ, તને પણ હું એ સિદ્ધિ આપીશ. પછી તેને કોઈ જ દુખ નહિ રહે.”
ઉપકારની લાગણીથી ભીમસેનનું હિયું ગદ્ગદિત બની ગયું. તે સાધુના પગે પડો. સાધુએ તેના માથા પર હાથ મૂકી આશીર્વાદ આપ્યા. ભીમસેનના આત્માએ તેથી શાતા અનુભવી. અને નિરાશા ખંખેરી એ સાધુ સાથે ચાલવા લાગ્યો.
- સાધુએ જંગલની વાટ પકડી ઘનઘોર ને નિબિડ જંગલમાંથી બંને પસાર થવા લાગ્યા. રસ્તામાં કયાંકથી સાધુએ ચાર તુંબડાં લીધાં. પિતે પ્રયાગ કરવાનો છે એથી તેણે પ્રયોગ અનુસાર અમુક અમુક જગાએ પ્રગને અનુકૂળ ને જરૂરી એવી સાધન સામગ્રી તેણે અગાઉથી તૈયાર જ રાખી હતી. બે તુંબડાંમાં સાધુએ તેલ ભર્યું. બે ખાલી રાખ્યાં. ખાલી તુંબડાં પિતાની પાસે રાખ્યાં અને તેલથી ભરેલાં તુંબડાં ભીમસેનને આપ્યાં. બે હાથમાં એક એક તુંબડું ઝાલીને કર્મની વિચિત્રતા ઉપર વિચાર કરતો ભીમસેન નીચી નજરે ચાલતું હતું.
- જંગલ વટાવી બંને એક પર્વત આગળ આવ્યા. પર્વત ઉપર થોડું ચઢાણ કરી એક ગુફામાં દાખલ થયા. ગુફા અંધારી હતી. સાધુએ ચકમકથી એક ડાળ સળગાવી. તેને પ્રકાશમાં બંને આગળ વધવા લાગ્યા. ગુફામાં ઝેરી જનાવર ને પક્ષીઓના ચિત્કાર સંભળાતા હતા. પર્વતની કંદરાઓમાં
સૂતેલા વાઘ સિંહની ત્રાડે પણ સંભળાતી હતી. કાચાપિચાનું તે હૈયું જ બેસી જાય એવી ભયાનક એ ગુફા હતી.
