________________
વિધાતા ! આમ કયાં સુધી ?
૨૧પ મહાનુભાવ ! આંખ ખોલે. જુઓ તમને નવજીવન મળ્યું છે.”
ભીમસેને થોડીવારે આ ખેલી. તેણે જોયું તો તેની સામે એક જટાધારી સાધુ ખુલા દેહે તેની માવજત કરી રહ્યો હતો. તેની છાતી અને બરડો પંપાળી રહ્યો હતો.
ભીમસેને નિરાશ સ્વરે પૂછયું : “મહાત્મન્ ! મને શું કરવા ઉગારી લીધે? મને મરવા જ દે.”
“મહાનુભાવ! જીવન જેવું જીવન જીવવાનું મૂકીને તું મરવાનું પસંદ કરે છે? લાગે છે તું ઘણું દુઃખી છે. અને દુઃખથી હારીને તું આત્મહત્યા કરી રહ્યો છે, પણ ભોળા ! એમ કરીને તે તું વધુ દુઃખોને નેંતરી રહ્યો છે. પૂર્વભવના પાપનું ફળ તે તું ભેગવી રહ્યો છે. હવે આ એક વધુ નવું પાપ કરીને શા માટે તું તારા આવતા ભેને પણ બગાડી રહ્યો છે ? મૂર્ખ ન બને. સ્વસ્થ થા. આત્મબળ કેળવ. તારા દુઃખની મને વાત કર. મારાથી બનતું તમામ હું એ દુઃખ દૂર કરવા પ્રયત્ન કરીશ.”
સાધુના માયાળુ આશ્વાસનથી ભીમસેને પોતાની સઘળી વિતક કથા કહી. એ કહેતાં તેની આંખમાં આંસુ ઉભરાઈ આવ્યાં. સાધુની આંખ પણ કરુણથી ભીની થઈ ગઈ
કંઈ નહિ વત્સ ! હિંમત ન હાર. બનવા કાળે બધું જ બને છે. તેનો શેક ન કર. સ્વસ્થ થા, ચાલ, મારી સાથે તું આવ. હું સુવર્ણ સિદ્ધિને પ્રયોગ કરવા માટે જઉ છું.
