________________
૨૧૦
ભીમસેન ચરિત્ર
કિનારે આવેલું નાવ ડુબી ગયું હતું. તે ભાંગેલા પગે પાળ ઉપર મહામહેનતે બેઠા.
ત્યાં દૂર આડ ઉપરથી વાંદરાએ હુપાહુપ અવાજ કર્યાં, ભીમસેનની નજર તરત જ એ અવાજની દિશા તરફ ગઇ.. અને જોયુ તા એક વાંદરા તેના ભાવિને આમતેમ ઝુલાવી રહ્યો હતા. તેને દાંત મારી રહ્યો હતેા. નખ ભરી રહ્યો હતેા અને તેની સાથે આનદથી રમી રહ્યો હતા.
ભીમસેન ઉતાવળે એ ઝાડ તરફ દોડચો, ઝાડ નીચે ઊભા રહી તેણે હાકોટા કર્યાં. એ સાંભળી વાંદરાએ જોરથી હુપાહુપ કરવા માંડ્યું. ભીમસેને પથ્થર ફેકા. વાંદરાએ તે ઘા ચૂકવી દીધા. અને છલાંગ મારતા જ બીજા ઝાડ ઉપર ચડી ગયા. ભીમસેન પણ તેની પાછળ દોડયા. આ સમયે તા તે આસ્તે રહીને ઝાડ ઉપર ચડ્યો. પણુ જેવા એ વાંદરા પાસે પહોંચ્યા કે તરત જ વાંઢા ખીજી ડાળે પહોંચી ગયા.
વાંદરાના હાથમાંથી કથા છોડાવવા ભીમસેને ઘણી મહેનત કરી. પરંતુ વાંદશના પવનવેગી કૂદકાઓને લીધે એ મહેનત સફળ ન થઈ શકી. વાંદરા એક ઝાડથી બીજે, ને બીજેથી ત્રીજા ઝાડે કૂદતે ભીમસેનની નજર ખહાર થઈ ગયા.
હવે કથા પાછી મળવાની કોઈ જ આશા ન રહી. ભીમસેનનુ' યુ. નંદવાઇ ગયુ, થાર નિરાશાથી તેનુ મન માંગી પડ્યું. તેના વન ઉપર ભારે વિષાદ છવાઇ ગયા. કકળતા અંતરે એ વિચારવા લાગ્યા.
