________________
વિધાતા ! આમ જ્યાં સુધી ?
૨૦૯
અરિહંતનુ નામ લઈ અટપટ તેણે સાવરમાં ડૂબકી મારી, સાવરના શીતળ જળના સ્પર્શથી તેના થાક ઉતારવા લાગ્યા. એકાદ એવધુ ડૂબકી મારી તે આનંદ અને ઉલ્લાસથી નાહવા લાગ્યા.
ત્યાં એક વાંદરા ઢાડતા ઢાડતા સરાવરના પગથિયે આવ્યા. પાણી પીધું અને કથા ઉપાડીને દોડતા ઝડ ઉપર ચડી ગયા.
આ બધું થાડીક જ ક્ષણામાં મન્યુ. ભીમસેને સરાવરમાં ઊડી ડૂબકી મારી. આ બાજુ વાંદરા કથા લઈ પલાયન થઈ ગયા. એ ક્ષણના જ ખેલ ! વાંદરા રમત રમ્યા અને ભીમસેનને પ્રાણ જવા લાગ્યા.
સાવરમાંથી બહાર નીકળતાં જ ભીમસેનની નજર કથા ઉપર ગઈ. પણ કથા હાય તે દેખાય ને ? તેણે આંખ પટપટાવીને ફરી જોયું. પણ પગથિયાની પાળ સાવ કોરી ધકકાર હતી. તાપ પડતા હતા ને તડકા ત્યાં પથરાયેલા હતા, પણ કથા ત્યાં ન હતી.
ભીમસેનની આંખે અંધારાં આવવા લાગ્યાં. તેના જીવ ગૂંગળાવા લાગ્યા. તે ઝટપટ પાળ ઉપર આવ્યો ચારે ખાજુ જોવા લાગ્યા. ધારી ધારીને જોયું જમીન ઉપર પણ તપાસ કરી. કોઈના ય પગલાં ત્યાં ન હતાં.
તેા કથા લઈ કાણુ ગયુ' ? ભીમસેન કંઈ જ નક્કી ન કરી શકયેા. એ હતાશ હૈયે બેસી પડચેા. તેનું તે
લી. ૧૪
