________________
૧૮૨
ભીમસેન ચરિત્ર વિચારથી મારાથી રડી પડાય છે! માએ અધું સાચે ખુલાસે કર્યો.”
“મા! તું નકામી ચિંતા કરે છે. પિતાજી તે હવે એક બે દિવસમાં જ આવી પહોંચશે. તું ધીરજ રાખ. આટલા મહિના રાહ જોઈને તે આપણે કાઢયા. હવે શું બે ચાર દિવસ નહિ નીકળી જાય?” દેવસેને માને આશ્વાસન આપવા માંડયું.
બિચારે ભીમસેન ! બહાર ઊભે ઊભે એ આ બધું સાંભળી રહ્યો હતે. એક એક શબ્દ તેનું હૈયું વલેવાઈ જતું હતું.
એ વિચારતા હતા: આહ! મારા આગમનની આ લકે કેટલી આતુરતાથી રાહ જોઈ રહ્યાં છે ! આજ આવશે કાલ આવશે. એમ જ મારી વાટ જુએ છે, ને કેવી કેવી આશાએ બાંધીને દિવસે પસાર કરે છે?
અને જ્યારે આ બધાં જાણશે કે હું આવી ગયે છું ને ખાલી હાથે પાછો ફર્યો છું, ત્યારે ન જાણે એમના આશાભર્યા હૈયા ઉપર શું ને શું યે વીતશે? બાળકના અરમાન ઉપર તે વીજળી જ તૂટી પડશે. સુશીલાનું હૈયું પણું ભાંગી જશે. અને મારા મળવાથી તે તેઓ સાવ જ ભાંગી પડશે. તેમના અંતરને ભારે ધક્કો લાગશે.
ખરેખર મને ધિકકાર છે ! મારા જન્મને ધિક્કાર છે! પુરુષ જે પુરુષ થઈને પણ હું ખૂદ મારા એકલાનું
