________________
१४२
ભીમસેન ચરિત્ર જ્યાં ધણી જ રૂઠે હેય, ધણી જ એક ગુલામડીના રૂપમાં આંધળે બન્યું હોય, ત્યાં મારું શું ચાલે? અરેરે ! હાય રે મને તે આ દાસીએ બરબાદ કરી નાંખી ! એક તે મારા એણે વાસણ વેચી નાંખ્યાં....ઘરેણાં ચોરી ગઈ..અને. હવે મારા ધણીને કામણુ કરવા બેઠી છે.....”
ભદ્રાનું આ નવું સ્વરૂપ જોઈને તે સુશીલા, ભીમસેન અને શેઠ ત્રણેય સજજડ થઈ ગયાં. સુશીલાના શરીરમાંથી જાણે લેહી ઊડી ગયું. તેનું હૈયું આક્રંદ કરી ઊઠયું : સમભાવથી તેણે ચેરીને આરોપ સાંભળી લીધે. પણ ભદ્રાને ચારિત્ર્ય ઉપને આ આક્ષેપ તેનાથી સહન ન થયું. છતાં પણ મનને કાબૂ ગુમાવ્યા વિના, ખૂબ જ શાંતિ અને નમ્રતાથી તેણે કીધું :
શેઠાણી મા! તમે આ શું બોલો છો? શેઠ તે મારા પિતા સમાન છે. હું તે તમારી દીકરી બરાબર છું...”
સુશીલાનું આ બોલવું આગમાં ઘી પડવા જેવું બની ગયું. ભદ્રાને એથી બળ મળ્યું. તે તરત જ તેને ઝપટમાં લેવા લાગી :
જોઈ જોઈમેટી દીકરી બનવાની વાત ! શરમ નથી આવતી તને આવું કહેતા? કયાં તું એક ગુલામડી ને કયાં અમે? અને આમ કાલું કાલું બોલીને જ તે મારા ધણુને ફસાવી નાખ્યા છે. હું તારી જાતને ઘણું ઓળખું છું, કુલટા! તારે ધણી મરી ગયો તો તે મારા ધણીને હવે કામણ કરવા માંડયાં છે? એક તે તે ચોરી કરી, ને ઉપરથી શી રજેરી કરે છે. ન જાણે તે આવા તે કેટલાય ઘર ભાંગ્યા હશે?
