________________
૧૮
ભીમસેન ચરિત્ર મેં દુર્જનના વાસંગમાં શાંતિ ને આનંદ માન્યાં અને લેશમાત્ર પણ મેં આત્મતત્વને વિચાર કર્યો નહિ. અરેરે! હું આ સંસાર સમુદ્રને હવે કેવી રીતે પાર કરી શકીશ?
હે ભગવંત! પૂર્વભવમાં મેં કઈપણ પ્રકારનું પુણ્ય બાંધ્યું નથી. તેથી આ ભવમાં હું દુઃખ પામ્ય છું. આજ હું આપની અંતરના ભાવથી સ્તુતિ કરું છું, જેથી મારા ત્રણેય ભવના દુઃખ સમાપ્ત થાય.
હે પૂજય ! મારી બુદ્ધિ દુષિત થયેલી હોઈ હું આપની આગળ મારા દુશ્ચરિતનું શું વર્ણન કરું ? તેમ કરવું નકામું છે. કારણ આપ તે સમસ્ત સંસારના પદાર્થોને હસ્તામલકવત્ જુએ છે.
હે દીનદયાળ ! આપ તે દુખિયાઓના ઉદ્ધારક ડો. આપના સિવાય મારું દુઃખ દૂર કરવા આ જગતમાં કઈ જ સમર્થ નથી. અને આપના સિવાય હું હવે તેની પાસે દયાની યાચના કરું ?
પ્રભે! હું આપની પાસે ધનની યાચના નથી કરતે. મારે તે પ્રભે! હવે સત્તામાં શુભત્ન સમાન, સર્વઈચ્છિત મંગલેના એકધામરૂપ એવા એક્ષપદની જ ઈચ્છા છે. એ જ મારી આર્જવભરી યાચના છે. હે જગદીશ! એ મને આપે ને મારો ઉદ્ધાર કરે !....”
આમ પ્રભુની સ્તુતિ કરી ભીમસેન પોતાના સ્ત્રી અને બાળક પાસે આવ્યો.
