________________
નશીબ બે ડગલાં આગળ
૧૧૫
રૂપી સર્પ મને ડંખ માર્યાં છે. માનરૂપી અજગરથી હું થ્રસાચે! છું અને માયાપાશથી ખંધાયેલા છું. તેથી હું આપને કેવી રીતે ભજી શકું ?
પરલેકમાં કે આલેાકમાં મેં કંઈપણ હિત કર્યુ નથી. તેથી હુ ત્રિલેાકના નાથ ! મને કિ ંચિત્ સુખની પણ પ્રાપ્તિ થઈ નથી.
વળી હું ભગવંત! મારા સરખા પ્રાણીઓના જન્મ કૈવળ સંસાર પુરવા માટે જ થયેા છે.
હે જગતપાલક ! આપના સુખરૂપ ચંદ્રના દર્શનથી દ્રવિત થઈ મારું મન શ્રેષ્ઠ કોટિમાં રહેલા મહાઆનંદ રસના સ્વાદ લેતું નથી. આથી હું જાણું છું કે મારા સરખા પ્રાણીઓનું હૃદય પથ્થરથી પણ વધુ કઠિન છે.
હું પ્રસે ! અનેક ભવા ભમ્યા બાદ મને આ માનવ લવ મળ્યા, તેમાંય તે મને અત્યંત દુર્લભ એવી જ્ઞાન, દર્શોન અને ચારિત્રરૂપ ભવ્ય અને અદ્વિતિય રત્નત્રયીની પ્રાપ્તિ થઈ છતાં પણ મૂઢ એવા મેં તેની આરાધના કરી નહિ. આ અંગે હવે મારે કાને ફરિયાદ કરવી? ને કેની આગળ તે ફરિયાદ કરવી ?
ખીજાએના મનનું રંજન કરવા મે' ધપદેશ આપ્યા. બીજાઓને મુડવા પૂરતી જ મે' વૈરાગ્ય ભાવના ભાવી અને માત્ર વિવાદ કરવા જ મે' શાસ્ત્રાનુ સેવન કર્યુ.
હૈ જિનેન્દ્ર ભગવાન ! હું હાસ્યને પાત્ર બન્યો છું. માપની આગળ પ્રભા હું વિશેષ શું કહું ? પરનિંદા કરીને
