________________
નશીબ બે ડગલાં આગળ
૧૧૩
પિતાને લાગેલે થાક, ભૂખ, ઉજાગરે, આવી પડેલી પરિસ્થિતિની ચિંતા ને સંતાનનું દુઃખ– આ બધાને લીધે ભીમસેનને ચાલતાં ચાલતાં ચકકર આવવા લાગ્યાં. મહામુશીબતે મનને મક્કમ કરી, દેવસેનને સંભાળતે તે આગળ ચાલવા લાગે.
ચાલતાં ચાલતાં રસ્તામાં એક સરોવર આવ્યું. હવા પણ ઠંડી કુંકાવા લાગી. સૌના દિલને થેડી શાતા થઈ ભીમસેને દેવસેનને સરોવરને કાંઠે નીચે ઉતાર્યો અને પોતે સૌના માટે પાણી લેવા સરોવરમાં ગયે. સૌને પાણી પાયું અને છેલ્લે તેણે પાણી પીધું. પાણી પીવાથી સેના દેહમાં ઘેડી સ્કૂર્તિ આવી. થડે સમય ત્યાં ઠંડકમાં સૌ બેઠાં. ડોક આરામ કર્યો અને પછી આગળ ચાલ્યા.
ત્યાં ક્ષિતિપ્રતિષ્ઠિતનગર આવ્યું. તેના પાદરે એક વાવ હતી. વાવ ઘણું જ વિશાળ હતી. અને નગરની શોભામાં અભિવૃદ્ધિ કરતી હતી. હંસના નાદથી ત્યાંનું વાતાવરણ પ્રસન્ન લાગતું હતું. ત્યાંથી થોડે દૂર એક જિનાલય હતું. શિખર ઉપર જૈન શાસનની વિજયપતાકા ફરકી રહી હતી.
ભીમસેને સૌને વાવ આગળ બેસાડયા. પોતે વાવમાં સ્નાન કરવા ગયો. સ્નાન કરીને તે પૂજા કરવા જિનમંદિરમાં ગયો. સુશીલા અને કુંવરો પણ જિનેશ્વરનાં દર્શન કરવા માટે ત્યાં આવ્યા.
વીતરાગ પ્રભુની નિર્મળ ને શાંત પ્રતિમા જોઈ સૌના અંતરની વેદના અધીર શાંત થઈ ગઈ. સૌએ ભાવપૂર્વક ત્રણ ભી. ૮
