________________
૯૪
ભીમસેન ચાત્ર
જોઇએ, આપણા અવાજથી જો કોઈ હિંસક પ્રાણીને આપણી ગધ આવી જશે તે તેએ આપણને જીવતાં નહિ છેડે. માટે બધાં જ દુઃખાને મૌન ભાવે સહન કરીને તમે પ્રભુનું સ્મરણ કરતાં આ જંગલને પસાર કરી.'
આમ વીતરાગદેવનું સ્મરણ કરતાં કરતાં તેઓ એક મેટી ગુફા આગળ આવ્યાં. સુનંદાના મતાવ્યા મુજમ તેએ સૌ એ ગુફામાં દાખલ થયાં.
ગુફામાં ઘણું જ અંધારું હતું. અને જીવ ગૂંગળાઈ જાય તેવી હવા હતી. પણ તેમાં દાખલ થયા સિવાય છૂટકા જ ન હતા. સૌ નવકાર મંત્ર ગણતાં તેમાં દાખલ થયાં. તેમના પદરવ થતાં જ ચામાચિડિયાં ઉડા ઉડ કરવા લાગ્યા. ઝેરી સર્પા પણ ફુત્કાર કરતાં આમથી તેમ દોડવા લાગ્યા. જંગલ કરતાં ગુફા વધુ ભયાનક હતી. ભીમસેન ચકમક ઘસતા ને અજવાળુ કરતા બધાની સાથે હિંમતથી આગળ વધી રહ્યો હતેા. તેનુ ધૈય. તે સમયે અપૂર્વ હતું. તે પણ મનમાં આ ભય ને આપત્તિને દૂર કરવા નવકારમંત્રનું સતત સ્મરણ કરી રહ્યો હતે.
છેવટે આ ત્રાસજનક ને ભયદાયક સફરના અંત આન્યા. સૌ ગુફાની બહાર આવી ગયાં. ત્યાં દૂર એક પણ કુટિરનાં દર્શન થયાં. સૌ એટલાં બધાં થાકી ગયાં હતાં કે પગ હવે એક ડગલું પણ ભરવા ના પાડતા હતા. છતાંય મનને મક્કમ કરી સૌ ધીમી ગતિએ ત્યાં પહેાંચી ગયાં.
