________________
જંગલની વાટે વિકરાળ અવાજ સંભળાવા લાગ્યા. જંગલ એટલું બધું ભયાનક હતું કે ડગલે ને પગલે સૌની છાતી ધડક ધડક થતી હતી. રસ્તે પણ કાંટાળે અને પથરાળ હતે. ચાલતાં ચાલતાં અનેક વખતે તેઓ ઠોકર ખાવા લાગ્યાં. પગમાં કાંટાના ઘણુ ઉઝરડા પડયા. કપડામાં પણ કાંટા ભરાયા ને
ક્યાંક ક્યાંક તે કપડાં ફાટી પણ ગયાં. પગમાંથી લેહીપણ નીકળતું હતું. | દેવસેન અને કેતુસેન બને ચલાય ત્યાં સુધી ચાલ્યા. પણ નાના કુમારો ચાલી ચાલીને કેટલું ચાલી શકે ? તેમાંય આ તે અઘોર જંગલમાં ચાલવાનું. ૨સ્તા ઉપર નર્યા ખાડા ટેકરા હતા. અણીયાળા કાંટા પથરાયેલા હતા. ઉપરાંત ચારે બાજુ જંગલી પશુઓની ભયાનક ત્રાડ સંભળાતી હતી. આવા જંગલમાં ચાલવું જ્યાં મેટાઓ માટે મુશ્કેલ હતું. ત્યાં નાનાઓનું તે શું ગજું? છતાં ય રાજકુંવરો હિંમત કરીને ચલાય તેટલું ચાલ્યા. ચાલતા ચાલતા જ્યારે બંને થાકયા ત્યારે ભીમસેને દેવસેનને તેડી લીધો અને કેતુસેનને કેડમાં નાખી સુશીલા અથડાતી ને ઠોકર ખાતી મંથર ગતિએ ચાલવા લાગી.
સ્ત્રી અને સંતાને બંને આ જંગલના ભયથી ધ્રુજી રહ્યાં હતાં. ક્યારેક તે તેમના મેંમાંથી વેદના ને ડરથી ચીસ પણ નીકળી જતી હતી. ત્યારે ભીમસેન તેઓને સમજાવતઃ “આ જંગલમાં આપણે બહુ સાવધાનીથી ચાલવું જોઈએ અને જરા પણું અવાજ ન થાય તેમ ગતિ કરવી
