________________
અષ્ટમ બિંદુ
સને ૧૯૨૪ના જૂન માસની ૨૬મી તારીખે રાત્રે ૧૦-૩૦ વાગ્યે, પેલા નિશાચર ચોરોએ થોડીક છાપરીવાળી ઝૂંપડીઓથી જ બનેલ શ્રી રમણાશ્રમને ધનિક મઠ માનીને પ્રવેશ કર્યો. એમણે બારીબારણાં તો ભાંગ્યાં અને બધું નાશ કરવાની ધમકી આપી ! ભગવાન શ્રી રમણે પોતાના રહેઠાણમાં એ વખતે બેઠેલા ભક્તો દ્વારા ચોરોને અંદર આવવા આમંત્ર્યા અને અંધારામાં જોવા માટે અને જે જોઈતું હોય તે જોઈ શકાય તે હેતુથી ફાનસ પણ અપાવ્યું ! નિર્દય ચોરોએ ખૂબ છંછેડાઈને શ્રી રમણને સંતાડેલી સર્વ સંપત્તિ આપી દેવા કહ્યું. ભગવાને ચોરોને કહ્યું : ‘‘અમે તો ભિક્ષાન્તથી જીવતા સાધુ રહ્યા. ધન તો અમારી પાસે નથી પણ અહીં જે કંઈ છે, તેમાંથી તમારી મરજી પડે તે તમે લઈ જઈ શકો છો. ત્યાં સુધી અમે અહીંથી નીકળીને બહાર બેસી રહીશું.' આમ કહીને ભક્તો સાથે ભગવાન બહાર ચાલી
નીકળ્યા ! બહાર નીકળતી વખતે ચોરોએ તેમને માર્યા. તેમના ડાબા સાથળ પર એક ઘા પડી ગયો. પણ સ્થિતપ્રજ્ઞ ભગવાન શ્રી રમણે તો સહાનુભૂતિપૂર્વક કહ્યું: ‘‘તમને જો આટલાથી સંતોષ ન થયો હોય તો બીજા સાથળ પર પણ પ્રહાર કરો.' અરે, એ તો ઠીક, પણ ચોરોનો પ્રતિકાર કરવા તૈયાર થયેલ એક યુવાન ભક્તને રોકતાં એમણે સલાહ આપી કે, ‘‘ભલે એ એમનો ધર્મ બજાવે અને આપણે આપણો સાધુધર્મ બજાવીએ
આપણે સ્વધર્મ ન છોડીએ. આપણા પ્રતિકારને પરિણામે જે કંઈ થશે, તેથી દુનિયા આપણને નિદ્ય અને અપરાધી ગણશે.
,,
૨૪
35
