________________
તૃતીય બિંદુ
આ મુંડિત મહર્ષિને અજ્ઞાની અને દુષ્ટ માણસો તેમ જ બાળકો ‘મંગો, પાગલ' વગેરે કહીને અને પાછળ પથ્થરોકાંકરા ફેંકીને ત્રાસ ગુજારવા લાગ્યા ! જગતના સૌ મહાત્માઓએ તત્કાલીન જનસમાજનું આવું જ અપમાન સહન કર્યું છે ! પણ રમણ તો ઉદાસીન હતા છતાં એવા જનોની નજરથી પોતાને ઓઝલ રાખવા નજીકના ‘પાતાલસિંગમ' નામના ગુણમંદિરમાં પ્રવેશ્યા. ભલભલાની ધોળે દિવસે પણ એ તપોમય ગુફામાં આવવાની મજાલ ન હતી. રમણ તો ત્યાં સમાધિસ્થ થઈ રહ્યા. લિંગ પાછળના ખૂણામાં ખાધાપીધા વગર કેટલાય દિવસ સુધી એકધારી સમાધિ રહી. બાહ્યભાન ન રહ્યું. બ્રહ્માનંદમાં નિમગ્ન રહ્યા.
ગુફાની ભેજવાળી ધરતીની ઊભરાતી કીડીઓ, માખીઓ, ઊધઈ તેમ જ મચ્છર, કાનખજૂરા વગેરે ઝેરી જંતુઓએ તેમના સાથળની નીચેના ભાગને કરડી ખાધો. એનાં ઘારાંમાંથી લોહી ઝરવા લાગ્યું. લોહીના ગઠા જામી ગયા. રસી થઈ ગઈ અને એની સાથે નીચેનો કાદવ સેળભેળ થઈ ગયો. આખું શરીર જમીન સાથે ચોંટી ગયું. આ સમાધિ પુરાણકાલીન ઋષિમુનિઓની સમાધિને યાદ કરાવતી હતી. -
કેટલાય દિવસ પછી આ બધું લોકોના જાણવામાં આવ્યું. એ વખતે જનસમાજની દષ્ટિએ એક પાગલ ગણાતા શેષાદ્રિ સ્વામી નામના મહાત્મા તિરુવણમલૈમાં રહેતા હતા. કેટલાક ગ્રામવાસીઓ જ તેમને ઉચ્ચ કક્ષાના સંત માનતા. તેમણે
૧૧
- શ્રી.ર.મ.-૩
