________________
૨૦
સ્વામી શ્રી રામદાસ (કનહનગઢ કેરળ) હોય તેમ ચડતા રહ્યા. લગભગ બધો જ વખત દેહભાન ભૂલી જતા હતા. એમનું સમસ્ત મને માત્ર રામમાં જ રોકાયેલું હતું. ત્યાં એમને રામ સિવાય કશું જ દેખાતું ન હતું. સ્વામીજી જાણે પરવશ હોય અને એમના પર રામની જ સત્તા ચાલતી હોય તેમ તેઓ ચડતા જ રહ્યા. ત્રિફુગનારાયણના સ્થાને પહોંચવાનો રસ્તો એકદમ સીધો અને તેથી અતિશય અઘરો હતો. આ જોખમી રસ્તે કેટલાય યાત્રીઓ પ્રાણ હોતા. આખરે બંને યાત્રિકો કેદારનાથ પહોંચ્યા.
કેદારનાથમાં સ્વામીજી થીજી જવાય એવી ઠંડીમાં માત્ર ઘાસ પકડી પકડીને લગભગ તદ્દન સીધું જ કહેવાય એવું એક શિખરનું ચડાણ ચડવા માંડ્યા. આ સાહસ તેમના જેવા દૂબળા દેહના માણસ માટે અત્યંત મુશ્કેલ હતું પણ એમાં બળ તો રામની કૃપાનું જ હતું. રામકિંકર અધવચ્ચે અટકી ગયો. પણ સ્વામીજી તો ટોચે પહોંચી રામનામનો ઘોષ કરીને જ જંપ્યા. ઊતરતી વેળાનું જોખમ તો પહેલાં કરતાંય વધુ હતું. ચડવાઊતરવામાં પાંચ કલાક લાગ્યા. પણ સ્વામીજીને ઠંડી, થાક કે ભયની અસર પણ ન હતી. આવી સખત ઠંડીમાં હિમ જેવા પાણીમાં સ્વામીજીએ સ્નાન કર્યું.
અહીં એક દિવસ રોકાઈ પછી બંને બદરીનાથ તરફ આગળ વધ્યા. માઈલોના માઈલો સુધી ચડાણ ચાલુ રહ્યું. કેટલાય દિવસની મુસાફરી પછી તેઓ બદરીનાથ પહોંચ્યા. રસ્તામાં ત્રણચાર જગ્યાએ તો પાણીના પ્રવાહ પર જામેલા બરફના પાતળા પડ પરથી ચાલવું પડ્યું. આ બરફ પર પણ સ્વામીજી તો મોજથી ઉઘાડે પગે જ ચાલતા હતા. બદરીનાથમાં એક
