________________
મૂર્તિ તે સ્વબળે ઘડાણ, પણ ચિતા પિતાની તરફ તરસ્યા ભાવે નજર નાંખે છે ત્યારે હમજાય છે કે મૂર્તિને પધરાવવા માટે મંદિરના મૂળ પાયા જ હજુ નંખાયા નહોતા! ત્યાં કઈ રીતે એ મૂર્તિની ભલાસથી હું પ્રતિષ્ઠા કરું?
મૂર્તિના તેજપૂંજને ઝિલવાની ભૂમિકા તૈયાર કરું, તેની પૂરી જ્યણા પૂર્વક થેડીક વિચારણા કરું, અને તેનાં તેજપૂજને ઝીલવાની કે તાકાત કેળવાય-ને કેળવાય ત્યાં તે ફરી કેકને આદેશ અંતરમાંથી છૂટઃ
સંપૂર્ણતાની લાલસામાં, મૂર્ખ ! અંગેના યુગ વિતશે, તે અપૂર્ણતા તે આજે જ ડીઘણું “મહાણ લેને ! બહુ ભૂખ લાગી છે તે નર્યા લાડુનો જ આગ્રહ ન શોભે, સામાન્ય ભજનથી પણ ચલાવી લેવું ઘટે. ચિતારા ! આવડે તેવું આદરી લે! આધ્યાત્મની દુનિયામાં, વસ્તુ નહિ, “ભાવની કિંમત છેઃ સમાવી લે ચક્ષુમાં જ, ને ઉતારી લે કાગળ પર કળથી તે ચિત્રને ! મૂર્તિ સાથે “એકતાનતા સાધીશ તે મંદિર તે ભલા! આપ આપ “અંદર ઊભું થવાનું જ છે, તે સ્વયં મૂર્તિ જ મંદિરનું બાંધશેઃ માટે અંદરનું અંદર બંધાવા દે, ને બધાયા પછી તેનું “શિખર બહાર ચમકશે. થડકીશ ના ! ચિતારા, લે કલમ હાથમાં આત્મવિશ્વાસથી !”
અને....જરા શ્રધ્ધા આવી, પરંતુ કે બાહ્ય તૈયારી કરું તે પહેલાં, આશ્ચર્ય થાય તેવી અચાનક અડતાલીસ કલાકની જસમાધિ લાગી.
