________________
વૃદ્ધ ડેકટરો એને જોઈ રહ્યા. અરે, આ હેનરી ગાયન કેમ ઊભો થયો છે? આ પ્રસિદ્ધ ડૉકટર કાંઈ નવીન શોધ તે નથી લાવ્યો ના? સૌનું ધ્યાન ડૉકટર હેનરી ગાયન તરફ હતું.
એ જરા આગળ આવ્યો, અને નમ્રતાથી કહ્યું: “આપ જાણો છો કે પિતાના જીવનને મોહ તજ્યા વિના બીજાને જીવન આપી શકાતું નથી, અને જીવન આપ્યા વિના, આવી મહાન શોધે થતી નથી. આપણા દેહના દાનથી હજારો ભાઈબહેને, અને લાખે માતાનાં આંસુ અટકતાં હોય, તે હું મારો દેહ આપવા તૈયાર છું. લે, આ મારું વસિયતનામું. મારી પાછળ કાઈજ નથી. મારી આ મિલકત મરકીના દર્દીઓ માટે વાપરજે. માણસના જીવનનો આથી વધારે સારો ઉપયોગ શું હોઈ શકે ?”
વૃદ્ધ ડોકટરે એને જોઈ જ રહ્યા. દેહની જે મમતા વૃદ્ધો ન છોડી શક્યા, તે એક યુવાને વાતવાતમાં છોડી.
એ તુરત ઓપરેશન ખંડમાં દાખલ થયે. મરકીના રોગથી મૃત્યુ પામેલા માનવદેહને ચીરવા લાગે. કમકમાટી ઉપજાવે એવી દુર્ગધ મારતું મડદુ એ ચીરતે ગયો અને રોગનું નિદાન કરતે ગયો. જંતુઓના હુમલાનું સ્થાન અને એનાં કારણેની ચિકિત્સા કરી, એની એક નેંધ તૈયાર કરી. એ નેધ એણે રાસાયણિક દ્રવ્યોમાં મૂકી, જેથી અડનારને એને ચેપ ન લાગે.
એણે એનું કાર્ય પૂર્ણ કર્યું, પણ એનો દેહ તે તાવથી ક્યારનો ય તપી ગયો હતો. એ ઊભો થવા ગયો, પણ હેગનાં જંતુઓએ ક્યારનો ય એને દેહમાં માળો બાંધી નાખ્યો હતો. એ ઢળી પડ્યો. છતાં એના મુખ પર સંતોષ હતા. કારણ કે પિતે શોધ સંપૂર્ણ કરી હતી. | હેનરી ગાયન ગયે. પણ મરકીની રેગની શોધ એ પાછળ મૂકતે ગયે. એની શોધે લાખો માનવોને જીવતદાન આપ્યું. આવા માનવીઓનાં અર્પણ-ગીત માતા ધરતી અવિરત ગાય છે. ૬૮]
