________________
૭૫
श्री लाद्रवनगरे श्री बृहत खरतर गच्छाधीशेः स. १६७५. मार्गशीर्ष सुदि १२ गुरेरा भांदशालीक श्री मल्लभार्या चांदे पुत्र रत्न थाहसेन भार्या कनकादे पुत्र हरराज मेघराजादि पुतेव श्री चिंतामणि पार्श्वनाथ विंबका प्र० म० युगप्रधान श्री जिनसिरसूरि पट्टाચાર મ॰ ગિન રાગસૂરિનિ ( : ) પ્રતિષ્ઠિત”.
ઉપરના લેખથી એ નક્કી થાય છે કે આ મંદિરના જીર્ણોદ્ધાર વિ. સં. ૧૬૭૫માં શેઠ થાહરૂશાહે કરાવીને આ પ્રાચીન તીર્થના ગૌરવને અખંડ રાખ્યું, આમાં વિચિત્ર તેમજ કલાત્મક કારીગરીનું અદ્રિતીય સ્વરૂપ મળે છે. અંદરની વ્યવસ્થા તેમજ શિલ્પ. આ શૈલીને મળતી આવે છે. બધી જગ્યાએ હારિએન્ટલ શૈલીના ઘણાખરા પ્રયાગ કરવામાં આવેલ છે. મહરાખેાના (Arches) તા અહી' અભાવ જ છે. મડપની છત પેનલ્સમાં વિભાજિત કરવામાં આવેલ છે, પ્રવેશદ્વારના તારણની કળા તા સૌન્દર્યંને જાગૃત કરે છે. ક્રાનિર્દેશના થાંભલાઓ તથા અન્ય વિભાગામાં જે બારીકાઈથી કાતર-કામ કરેલ છે, તેનું શબ્દોમાં વર્ણન થઈ શકતું નથી. મૂર્તિ આની જુદી જુદી મુદ્રાઓની કારીગરી જોઈને એવું પ્રતીત થાય છે કે જાણે વાસ્તુકલા તથા શિલ્પના આખા ખાના શિલ્પકારોએ અહીં જ ઠાલવી દીધા છે. અહીંના એકે એક પથ્થર ખેાલતા હેાય તેમ જણાય અને એક અજબ પ્રકારની સજીવતા આ મૂતિ આમાં ભરી દેવામાં આવેલ છે. અહીંનાં થાંભલા, છત તથા શિખરના એકે એક પૃથ્થર ખારીક કામનું સજીવ દૃશ્ય ખડુ' કરી દે છે. આવું બારીકાઈનું કામ અન્યત્ર દુર્લભ છે. અહીંની મૂર્તિ આ જોવાથી એ જાણુવા મળે છે કે અહીના શિલ્પકારામાં સજીવ સૌંદય ને ચૌતરવા જાણે હરીફાઈ જામી હતી. તારણુ જોકે મંદિરના એક ભાગ જ હાય છે, પરંતુ એ એવી રીતનું બનાવવામાં આવેલ છે કે જાણે તે મુખ્ય મંદિર જ છે.
