________________
પૂજ્ય શ્રી અંબાલાલભાઈ
પડે તો નિર્ભયતાથી ભેટે. શૂરવીર તે છે કે જે મૃત્યુ માટે પણ તૈયાર છે. મંજિલ પ્રાપ્ત કરવા માટે છેવટ સુધીની તૈયારી છે અર્થાત્ મૃત્યુ માટે પણ તે તૈયાર છે.
મરે તો સર્વ જીવ છે પણ સંન્યસ્ત તે છે કે જે મૃત્યુની પહેલાં મરે છે. તે ભૌતિક જીવન માટે મૃત છે, તે નવા જીવનની શરૂઆત કરે છે. તે ભીતરમાં શોધે છે અને બહારનો ફેલાવો આટોપે છે. તે પરિગ્રહનો અને પ્રવૃત્તિનો સંકેલો કરે છે અને ભીતરની યાત્રામાં વેગથી ગતિ કરે છે.
અંતર્યાત્રા
શૂરવીર જ અંતર્યાત્રાનો નિર્ણય કરી શકે છે. બહારની તરફ તો સર્વ જીવ જાય છે. ભીતરની તરફ તો કોઈ શૂરવીર જ જાય છે. બહારની તરફ તો પશુ પણ જાય છે, પક્ષી પણ જાય છે, કીડા પણ જાય છે. એમાં કોઈ મોટી વાત નથી, ગૌરવ નથી, પરાક્રમ નથી. ભીતરની તરફ જવું એમાં શૂરવીરતા છે. દૂર ચંદ્ર પર પહોંચવું એ સહેલું છે, કારણ કે એ બહારની યાત્રા છે. ભીતર જવું કઠિન છે, કારણ કે અનાદિથી અનભ્યસ્ત છે અને બહિર્મુખતાનો ખોટો અભ્યાસ આડો આવે છે. ભીતર આવવામાં જનમોજનમની આદતની જાળ તોડવી પડશે. જનમો-જનમથી જેમાં રસ લાગ્યો છે, એને વ્યર્થ માનવા માટે ઘણી હિંમતની જરૂર પડશે. અત્યાર સુધી હું વ્યર્થ જીવ્યો છું' એવી પ્રતીતિ જેની સઘન થાય છે, તેનાં પગલાં સત્ય તરફ મંડાય છે. આ છે સંન્યાસ.
૧૭૯
