________________
પૂજ્ય શ્રી અંબાલાલભાઈ
છે. એમ નથી સમજાતું અને તેથી હિમાલયને સુખરૂપ માની લેવાય છે.
સુખ અંતપ્રવર્તનથી
અંતરરસના આ વહેણને મન રોકે છે. મનનો અર્થ છે બીજામાં ઉત્સુકતા. જો કોઈ પણ કારણવશાત્ મન મંદ પડે, બંધ પડે, બીજા પ્રત્યેની ઉત્સુકતા ક્ષીણ થાય તો તમે પોતાના સ્રોત તરફ વહેવા લાગો અને રસની ધારા વહી નીકળે. સ્રોત તરફ જવું, પોતાની તરફ વળવું એ ધર્મ છે. અધર્મ છે સુખ માટે બીજા તરફ જવું; ધર્મ છે સુખ માટે પોતા તરફ જવું. સંસારમાં ક્યારેય કોઈને પણ સુખ મળ્યું નથી અને ભીતર જના૨માંથી કોઈને પણ સુખ મળ્યું ન હોય એવું કદાપિ બન્યું નથી.
જ્યારે પણ આ જગતમાં કોઈને પણ સુખ મળ્યું છે તો તે નિરપવાદરૂપથી તેમને જ મળ્યું છે કે જેઓ ભીતર ગયા છે. ભલે બધાની ભીતર જવાની રીત જુદી જુદી રહી હોય કોઈ નાચીને તો કોઈ ધ્યાનમાં બેસીને, કોઈ ભક્તિથી તો કોઈ જ્ઞાનથી. કોઈ ટ્રેનથી તો કોઈ વિમાનથી પણ રસ્તો એ જ, મંજિલ એ જ. બળદગાડાથી કે કારથી પણ દિશા તો એ
જ - સ્વયં તરફ, સંસારથી પોતાની તરફ, પરથી સ્વ તરફ.
.
જ્યાં સ્વનું વિસ્મરણ છે ત્યાં દુઃખ છે અને જ્યાં સ્વનું સ્મરણ છે. ત્યાં સુખ છે. બહાર શોધવાથી કંઈ નહીં મળે અને ભીતર જવાથી કંઈ બાકી નહીં રહે.
૧૫૯
