________________
પૂજ્ય શ્રી લલ્લુજી મુનિ
છતાં તે રસિક અને હૃદયંગમ થઈ પડે એ માટે પરમકૃપાળુદેવે તે વિષયને અહીં પ્રાસાદિક શૈલીમાં રજૂ કર્યો છે. મૂળ વિષય જેટલો શુષ્ક છે, તેની રજૂઆત એટલી જ રસપૂર્ણ છે.
પરમકૃપાળુદેવનાં લખાણમાં ઘણું બળ છે. ભાષા સાદી પણ ઓજંસવાળી છે અને વિચાર દર્શાવવાની તેમની પદ્ધતિ પ્રસાદપૂર્ણ છે. સામાન્ય જ્ઞાન ધરાવતી વ્યક્તિ પોતપોતાની કક્ષા અને ક્ષયોપશમ અનુસાર તેમાંથી અર્થ સમજી શકે તેવી સરળતા તેમની રચનામાં રહેલી છે.
શ્રી આત્મસિદ્ધિ શાસ્ત્રની ભાષાસ્પષ્ટતા, તેનું ભાષાસૌષ્ઠવ અને તેની ભાષાસફળતા વિચારવા યોગ્ય છે. તે વાંચતાં પરમકૃપાળુદેવનો ભાષા ઉપરનો અદ્ભુત કાબૂ જરૂર જણાઈ આવે છે. કોઈ પણ સાહિત્યસર્જક પોતાના સાહિત્યલેખનમાં ભાષા તો સામાન્યપણે પ્રચલિત હોય તે જ વાપરે છે, પણ તેમાં વપરાતા શબ્દોની પસંદગી અને પ્રયોગમાં તે સર્જકનું વિશેષપણું રહ્યું છે. પરમકૃપાળુદેવની શબ્દોની પસંદગી અને તેની યથાયોગ્ય સ્થાને ગોઠવણી સર્વથા ઉચિત, માર્મિક અને અર્થપ્રકાશક છે.
શ્રી આત્મસિદ્ધિ શાસ્ત્રમાં શુષ્ક લાગતા વિષયની પરમકૃપાળુદેવના અસાધારણ ભાષાપ્રભુત્વના પરિણામે મનોહર, લાલિત્યપૂર્ણ અને રસપ્રદ રજૂઆત થઈ હોવાથી સૌનાં અંતરમાં તે માટે રુચિ જાગૃત થાય છે. સામાન્ય વાંચનાર તેના અધિકાર અનુસાર પરિચય-પ્રીતિ વધારે છે, અસાધારણ
૧૨૭
