________________
વિશુદ્ધ શીલરત્ન પુરુષનું મરણ પણ કોને શ્લાઘા (પ્રશંસા) કરવા યોગ્ય ન થાય ? અને શીલવિકલજનો જીવતાં પણ કોને નિંદવા યોગ્ય ન થાય ?. ૬૨
जे सयल पुहई भारं, वहंति विसहंति पहरणप्पीलं । नणु सीलभरुव्वहणे, ते विहु सीयंति कासरुव्व ॥ ६३ ॥
જે સકળ પૃથ્વીના ભારને વહે છે અને શસ્ત્રોની પીડાને ખુશીથી સહે છે તે પણ પાડાની પેરે શીલ સંબંધી ભારનું ઉદ્ગહન કરવામાં ખરેખર સીદાય છે, મતલબ કે કામાન્ય જનો શીલ પાળવાને કેવળ કાયર હોય છે. આ પ્રસંગે રાવણાદિક દૃષ્ટાન્તરૂપ સમજવા. તેનું ચરિત્ર સુપ્રસિદ્ધ છે. ૬૩
रइरिद्धिबुद्धिगुणसुंदरीण, तहसीलरख्खणपयत्तं । सोऊण विम्हियकरं, को मइलई शीलवररयणं ॥ ६४ ॥
રતિસુંદરી, રિદ્ધિસુંદરી, બુદ્ધિસુંદરી, અને ગુણસુંદરીએ શાસ્ત્રનીતિ મુજબ શીલરક્ષણ કરવાનો કરેલો વિસ્મયકારી પ્રયત્ન સાંભળીને પોતાના પ્રધાન શીલરત્નને કોણ મલિન કરે ? ૬૪
जलहीवि गोपयं चिय, अग्गीवि जलं विसंपि अमयसमं । सीलसहायाण सुरावि, किंकरा हुंति भुवणंमि ॥ ६५ ॥
જેમને શીલગુણની સહાય છે તેમને સમુદ્ર પણ ખરેખર ગોપદ (ગાયના પગલાં) જેવડો સુતર થાય છે, અગ્નિ પણ જળ થાય છે, અને વિષ પણ અમૃત સમાન થાય છે. (શીલના પ્રભાવથી) શીલવંતને દેવતાઓ પણ સર્વત્ર સેવક થઇ રહે છે. ૬૫
श्री पुष्पमाला प्रकरण
२०
