________________
इहलोय च्चिय विणओ, कुणइ विणीयाण इच्छिअं लच्छिं । जह सीहरहाईणं, सुगइनिमित्तं च परलोए ॥ ४१७॥
આ લોકમાં જ વિનય વડે વિનીત જનોને ઇચ્છિત લક્ષ્મી મળે છે અને સિંહરથાદિકની પેરે પરલોકમાં પણ સદ્ગતિ નીપજે
૪૧૭
H•
किं बहुणा विणओ च्चिय, अमूलमंतं जए वसीकरणं । इहलोय परलोइ य, सुहाण मणवंछिय-फलाणं ॥ ४१८ ॥
કિં બહુના ! વિનય જ જગતમાં આલોક સંબંધી તથા પરલોક સંબંધી મનવાંછિત ફળદાયી સર્વ સુખનું મંત્ર તથા મુળિકા વગરનું કોઇક અપૂર્વ વશીકરણ છે. ૪૧૮
वेयावच्चद्वार - १५
विय विसेसो य तहा, आयरिअ गिलाण सेहमाईणं । दसविह वेयावच्यं, करिज्ज समए जओ भणियं ॥ ४१९ ॥ ભટ્ટે-રવય-વિવેટ્ટે, પન્નાવિ મ્મભૂમિયા સાદૂ। इक्कंमि पूईयंमी, सव्वे ते पूईया हुंति ॥ ४२० ॥
જેમ વિનય કરવો તેમ આચાર્ય, ઉપાધ્યાય, સ્થવિર, તપસ્વી, ગ્લાન, નવદીક્ષિત શિષ્ય, સાધર્મિક, કુળ, ગણ અને સંઘ એ દેશનું વેયાવચ્ચ કરવું. કેમકે શાસ્ત્રમાં કહ્યું છે કે, ભરત, ઐરવત અને મહાવિદેહ મધ્યે પન્નર કર્મભૂમિમાં વિચરનારા જેટલા સાધુઓ છે તેમાં એક પણ સાધુની પૂજા-સેવા કર્યે છતે તે સર્વે સાધુઓની પૂજા-સેવા કરી જાણવી, એમ બહુ લાભ श्री पुष्पमाला प्रकरण
१२४
