Asht Pravachan Mata

SR No.: 005775
Original Sutra Author: N/A
Author: Gunhansvijay
Publisher: Kamal Prakashan Trust
Publication Year: 2006
Total Pages: 328
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 9 MB

Page 230

કોઈ જીવને દુઃખ ન દેવું, એ નિશ્ચય મન ધારે, મનથી પણ પરદુ:ખની પ્રવૃત્તિ, સ્વપ્ને પણ ના કરતા. ધન. ૫
આજ દેખાડે છે કે ગુપ્તિ અઘરી છે,સમિતિ સહેલી છે.
જુઓ ! જિનકલ્પીઓ, પરિહારવિશુદ્ધિક ચારિત્રીઓ મુખ્યત્વે ગુપ્તિપ્રધાન જીવન જ જીવે છે. જયારે સ્થવિરકલ્પીઓ તેઓની અપેક્ષાએ સમિતિપ્રધાન જીવન જીવે છે. અને સૌ જાણે છે કે જિનકલ્પ કેટલો કપરો છે. ન એમાં શરીરનું કંઈપણ પ્રતિકર્મ કરવાનું કે ન કોઈને ઉપદેશ આપવાનો.
ઉત્તરાધ્યયનસૂત્ર પ્રમાણે વિચારીએ તો સંરંભ, સમારંભ અને આરંભમાં પ્રવર્તતા મનને અટકાવવું એ મનોગુપ્તિ છે.
સંરભ એટલે માનસિક હિંસાદિ વિચારો, સમારંભ એટલે બીજાને પીડા થાય તેવા પ્રકારની પ્રવૃત્તિ, અને આરંભ એટલે બીજા જીવો મરી જાય તેવી પ્રવૃત્તિ.
આ સંરંભ, સમારંભ કે આરંભનો વિચાર કરતા મનને અટકાવવું એજ મનોગુપ્તિ. દા.ત. (ક) “આવતી કાલે ૧૦ કિ.મી.નો વિહાર છે. વહેલા પહોંચીએ તો દૂધ-ચા ગરમાગરમ મળે. વહેલા પહોંચી જવા માટે સવારે પાંચ વાગે નીકળવું પડશે. સાડા ચારે પડિલેહણ શરૂ કરવું પડશે. એટલે ૪ વાગે ઉઠવું પડશે.... આ બધા નિષ્કારણ અંધારામાં
પ્રતિલેખન વિહારાદિ કરવાના વિચારો.
(ખ) સખત ઉંઘ આવે છે, રાત્રિના ત્રણ વાગ્યા છે. છેક બે માળ ઉતરીને કોણ માત્રુ પરઠવવા જાય એના કરતા આ દિવાલની ધાર ઉપર જ માત્રુ પરઠવી દઉં.” આ વિચારો. (ગ) ‘સ્થંડિલભૂમિ એક કી.મી. દૂર છે. આટલે દૂર કોણ જાય ? એના કરતા વાડામાં જઈ આવું.”
(ઘ) “બહાર તડકો છે, દૂર ગોચરી જઈશ તો દાઝીશ. એના કરતા સામેના જ બે-ત્રણ વી ભક્તોના ઘરમાંથી ગોચરી ઉઠાવી લાવું. દોષિત હશે, પણ એ બધા સાધુને ક્યાં ખબર પડવાની છે !''
(ચ) સાઈકલવાળા/લારીવાળા માણસને મારી ઝોળી થેલો આપી દઉં, બધાએ આપી જ દીધા છે, પછી મારે આપવામાં શું વાંધો ? આ બધુ ઉંચકીને ચાલવું ફાવતું નથી. જો વજન વિના ચાલવાનું હોય તો મજા આવે.”
(છ) “બહાર ગામમાં અજૈનોમાં નિર્દોષ ગોચરી તો મળે છે. પણ એ માટે અડધો વી કિ.મી. જવું પડે છે. વળી એ જાડા રોટલા-રોટલી મને ન ફાવે. દાળ-શાક તો પાછા ત્યાં મળે નહિ. તો પછી આ રસોડાનું જ વાપરી લઉં. કંઈ બહારથી લાવવું-મંગાવવું નથી.
વીર વીર વીર વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા – (૨૨૧) વીર વીર વીર વીર વીર