________________
ભર્તુહરિકૃત ' હાથમાં ધરેલાં સ્તનપરનાં ઝીણાં ઉત્તરીય વસથી ચંદ્રનાં કિરણનું નિવારણ કરતી વિયેગવાળી કોઈ એક કૃશાંગી સ્ત્રી વન વૃક્ષની છાયામાં વારંવાર વિશ્રામ લઈ લઈને ફરતી હતી. ૨૧
અવ-મનમાં થયેલી અભિલાષા ઉત્તરોત્તર વધતી જાય છે, પણ તૃપ્ત થતી નથી. उपजातिवृत्त अदर्शने दर्शनमात्रकामा दृष्ट्वा परिष्वङ्गरसैकलोला। आलिङ्गितायां पुनरायताक्ष्यामाशास्महे विग्रहयोरभेदम् ॥२२॥ ' અમે જ્યાં સૂધી સ્ત્રી જોવામાં ન આવી હોય ત્યાંસુધી તેને જોવાની ઈચ્છા કરીએ છીએ, જોયા પછી તેને આલિંગન કરવાના રસમાં સુખમાં અતિ તૃણું કરીએ છીએ અને આલિંગન કર્યા પછી પુનઃ બન્નેનું શરીર એક થાય તેવી ઈચ્છા કરીએ છીએ. ૨૨
અભિપ્રાય-કોઈને નસીબ વેગે આલિંગનને લાભ થાય, તે પણ તેથી સંતોષ ન માનીને વિયોગના ભયથી નાયક નાયિકાનું એક શરીર થાય તેવી ઈચ્છા કરે છે. એવી રીતે શૃંગારમાં નિમગ્ન પુરુષ તૃપ્ત થતા નથી.
: અવ–માળા અને ચંદન વગેરે ધારણ કરી સ્ત્રીને સમાગમ કરે એ સવર્ગનું સુખ આપે છે. रथोद्धतावृत्त मालती शिरसि जृम्भणोन्मुखी चन्दनं वपुषि कुङ्कमाविलम् । पक्षसि प्रियतमा मनोहरा स्वर्ग एष परिशिष्ट आगतः॥२२॥
૧ “gઇ” ટૂતિ નિ. તા. વાકાન્તના :૨ “અi ગુણે રુનિ જિ. તા. પાયાન્તરા
રૂ “નાસા' તિ જી. કે. હરિ. તથા ર જિ. રા, પાયા
