________________
વિભુ વર્ધમાનની વૈહિક વિભૂતિ ૧૧૩ કણું પ્રમાણસર અને સુંદર હતા. કપિલપ્રદેશ પુષ્ટ અને માંસલ હતા. ભવાં જરાં નમાવેલા બાણના જેવાં સુંદર, કાળાં વાદળાંની શ્રેણિ જેવાં આછાં કાળાં અને રિનગ્ધ હતાં નેત્રે ખીલેલાં પુંડરીક કમળ જેવાં હતાં. પાપણવાળી આંખે વિકસિત કમળ જેવી સફેદ અને પાતળી હતી. નાક ગરુડની પેઠે લાંબું, સરળ અને ઊંચું હતું નીચલો હોઠ ઉપચિત શિલારૂપ પરવાળા અને “બિંબ ફળની જે રાતે હતા. દાંતની પંક્તિ ચન્દ્ર, નિર્મળ જળ, શંખ, ગાયના દૂધ અને મૃણાલિકાની પેઠે શ્વેત હતી. દાંત અખંડિત, અપુટિત, અવિરલ, સુનિચ્છ અને સુજાત હતા અને એથી અનેક દાંત એક દાંતની પંક્તિ જેવા જણાતા હતા. તાળવું અને જીભ અગ્નિથી ધમાવેલ અને તપાવેલ સુવર્ણના સમાન લાલ હતાં. દાઢી અવસ્થિત અને સુવિભક્ત હતી. હડપચી માંસલ, સંસ્થિત અને પ્રશસ્ત શાર્દૂલ જેવી વિશાળ હતી. ડેક ચાર આંગળ જેટલા પ્રમાણુવાળી અને ઉત્તમ શંખ જેવી હતી. ખભા સારા મહિષ, વરાહ સિંહ વાઘ, બળદ અને હાથીની જેવા પરિપૂર્ણ અને વિસ્તારવાળા હતા. ભુજાઓ ધૂસરી જેવી પુષ્ટ, આનંદદાયક, પીવર, પોંચામાં બરાબર બેઠેલી, સુશ્લિષ્ટ, વિશિષ્ટ, સુબદ્ધ સંધિવાળી તેમ જ ઉત્તમ નગરના ગોળ ભેગળ જેવી હતી. બાહુ કંઈક લેવા માટે ભુજગેશ્વરે લાંબી કરેલી ફણાની પેઠે દીર્ઘ હતા. હસ્ત રાતાં તળિયાવાળા, ઉન્નત, કમળ, પુષ્ટ, સુજાત, શુભ લક્ષણથી પ્રશસ્ત અને છિદ્રરહિત હતા. આંગળીએ પુષ્ટ અને કોમળ હતી. નખ તાંબાની જેવા ડાક લાલ, પાતળા, નિર્મળ, રુચિકર અને સ્નિગ્ધ હતા. હાથ ચન્દ્ર, સૂર્ય, શંખ, ચક્ર અને
