________________
૨૩૧ .
૧૩૯ જ્યારે સાવરણ આત્મા, સત્તાગત પરમાત્મ સ્વરૂપ હોવાં છતાં વર્તમાનમાં મેહનીયના વિકારી ભાવને વેદતે. હવાથી એ સંસારી આત્મા છે.
દરેક જીવમાં સત્તાગત પરમાત્મ તત્ત્વનું અસ્તિત્ત્વ છે જેને આવરણ હઠાવીને નિરાવરણ બનાવી પ્રગટ કરી શકાય છે.
તેથી જ સર્વ પ્રતિ પરમાત્મ દષ્ટિ કેળવવાથી દુર્ભાવ હઠે છે, સદૂભાવ જાગે છે અને તેથી સદ્ વ્યવહાર થાય છે. જેના પરિણામે લઘુકમી થવાય છે. આ દષ્ટિને કર્મ ઉપાધિ નિરપેક્ષ શુદ્ધ કયાર્થીક નય કહે છે.
(૭) પ્રતિ સમયે સ્વદોષ દશન કરવું અને દોષરહિત થતાં જવું એ નિષેધાત્મક (Negative) અંતરાત્મપણું છે.
તેમ પ્રભુપણે પ્રભુને ઓળખીએ અને પરમાત્માના ગુણગાન ગાઈએ સ્વરૂપ લક્ષ્ય વિધેયાત્મક (Positive) અંતરાત્માપણું છે.
(૮) દેશરૂપ છવસ્થ વ્યકિત પાસે દેશભાવ મળે પરંતુ સર્વભાવ નહિ મળે. સર્વરૂપ તો સિદ્ધ પરમાત્મા અરિહંત પરમાત્મા છે. જે એકરૂપ છે તે પરમાત્મા છે એમાં શ્રદ્ધા રાખવાની છે જેના અનેકરૂપ છે જે બહુરૂપી છે (પુદ્ગલ) એમાં વિશ્વાસ રાખવા જેવું નથી. કારણ કે સ્વયં નાશ પામે તે આપણે વિશ્વાસ કયાં ઉભે રહે.
(૯) જે આત્મા ઉદયકાળે સમતા રાખે છે. સ્વરૂપ ભાવથી વતે છે તેને બધાં મહાત્મા કહે છે,
જે ક્ષમા રાખે છે. અને સમતા રાખે છે. તે જીવ કર્મ બંધ તેડી શકે છે. અને એની કમબંધની પરંપરા અટકે છે..
