________________
૧૧૯
છે તે જ સુખ છે. જ્ઞાનની પૂર્ણતા એટલે વીતરાગ જ્ઞાન, નિવિકલ્પકજ્ઞાન અને સજ્ઞ જ્ઞાન આ સ્થિતિમાં સથા દુઃખ મુક્તિ છે અને અનંત સુખની પ્રાપ્તિ હોય છે જે સ્થિતિને જીવ માત્ર અનાદિકાળથી પેાતાની અજ્ઞાન અવસ્થા માં પણ જાણે અજાણે ય ઈચ્છી રહ્યો છે.
આ સથ્ય સૂત્રના લક્ષ્ય પૂર્ણતા પ્રતિની જાગૃતિમાં વૃદ્ધિ થાય છે અને સાધક અપ્રમત્ત બને છે. સૌનિક જેમ યુદ્ધના મેરચે હરપળ સાવધ જાગૃત અને ચાર રહે છે એમ અડ્ડી' આ કક્ષાએ સાધનામાં અત્યંત સાવધાન રહે છે જે આપણને ગૌતમસ્વામીના જીવનવૃત્તાંતમાં જોવા મળે છે. પળે પળે ગૌતમસ્વામીને દેવલજ્ઞાન પ્રાપ્તિની ઝંખના હોય છે. આ થાનકને સાતમ્' સવિરતિ અપ્રશત્ત ગુણ સ્થાનક ડે છે. જ્યાં સાધકને આત્મ સાક્ષાત્કાર, આત્મસુખ, બ્રહ્મસુખ, પૂર્ણતાના સુખની ક્ષણિક પણ ઝાંખી થાય છે. ઝલક પ્રાપ્ત થાય છે. છઠ્ઠાથી સાતને અને સાતમાથી છઠ્ઠ ગુણસ્થાનક કે આવનજાવન ચાલુ રહે છે. એમ કરતાં સાતમાં ગુણસ્થાનક અધ્યવસાયી કાળ અને રસ વધતાં ધનાના છેલ્લે તબકકે: જેને ક્ષપકશ્રેણી કહેવાય છે તેની શરૂઆત થાય છે. અહી જે છેવટને સંજવલન્ ના ( કષાયની રસમ વ્રત: ) રહ્યો હાય છે તેના સધાતી કર્યાં! આત્માના સ્વરૂપ-(જ્ઞાન)ના સ્વરૂપ (કેવલજ્ઞાન)ને, ઘાત–નાશ કરનારાં કર્માં] ના ક્ષય (નાશ) ની શરૂઆત થાય છે અને આડમા, નવમા, દશમા ગુણ સ્થાનકે આરૂઢ થાય છે. જ્યાં દશમા ગુણસ્થાનકની અંતે વીતરાગતાની પ્રાપ્તિએ મેહનીયકમ ના સથાનાશ કરે છે અને ખારમા ગુણસ્થાનકે પ્રવેશ થાય છે. અહીં મતિજ્ઞાન
(
તથા
· કષાય
