________________
મેડમ
૩૫૧ પણાનો ઢોંગ અખત્યાર કરી બે નિટકનાં સગાં – બે અંતરંગ મિત્ર—આપ અને હું, તેમની વચ્ચે જીવલેણ બખેડો ઊભો કરાવ્યો છે – અરે અત્યારે જ જુઓ કે, મારી સામે કેવા ભયંકર ઉશ્કેરી મૂકીને જ તેણે આપને મારી પાસે મોકલ્યા છે? અને એ દગાખોર બાઈનો સીતમ તો જુઓ કે, આપ મને સોગંદ ઉપર એમ જ કહેવાના છો કે, તેણે આપને કશું જ સમજાવ્યું નથી – ઊલટું મને ક્ષમા કરવાનો પગે પડીને આગ્રહ કર્યો હતો!”
મેડમ, મૅડમ, તે બિચારી તમારી સાચી મિત્ર છે – દુશ્મન નથી, એમ હું કેમ કરીને તમને સમજાવી શકું?”
મારી મિત્ર! એ દગાબાજ, તુચ્છ, હલકટ નોકરડી!”
“જુઓ મૅડમ, એક વાત ન ભૂલશો કે, લા વાલિયેર ગઈ કાલે ગમે તે હતી, પણ હવે તો હું જે ઇચ્છું તે એ બનવાની છે. હું આવતી કાલે તેને રાજગાદી ઉપર પણ ધારું તો બેસાડી શકે એમ છું.”
હા, હા, પણ તેથી તે રાજગાદી ઉપર જન્મેલી તો નહીં જ બની શકે!”
“ઓ મૅડમ, મેં તમને રાજી રાખવા અને તમારું સંમાન જાળવવા થાય તેટલો પ્રયત્ન કર્યો છે, હવે મહેરબાની કરીને મને ફરી યાદ ન દેવડાવતાં કે હું અહીં રાજા છું.”
“હા સરકાર, આપે આ બીજી વખત મને યાદ દેવરાવ્યું કે, આપ અહીં માલિક છો, અને મારે આપને તાબે થવાનું છે. હું આપની જે તે તાબેદારી ઉઠાવવા તૈયાર છું.”
તો માદમઆઝોલ દ લા વાલિયેરને તેને મૂળ સ્થાને પાછી લઈ લો.”
વાહ સરકાર, આપ તો તેને રાજગાદી આપવાના છો; એવી મહારાણીને હું શી રીતે નોકરડી તરીકે રાખી શકું?”
“આ બધા વાણીના આટાપાટા ખેલવાની રમત હવે પડતી મૂકો, એને મારી વિનંતીથી માફ કરો.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
