________________
२०७
आमुख
२०७ ८-४-३६७ कैवेण ] ( किम् ) कोण काई
काई
को, क्यो अकारान्त सर्वादि शब्दोने लागती विशेष विभक्तिओना प्रत्यय
८-४-३५५ पञ्चमी एक० हां-जहां, तहां, कहां (ज्यांथी, त्यांथी, क्याथी) ८-४-३५६ ,, ,, इहे--(क' अने 'कवण' ने ज लागे
छे) किहे, जिहे ( कॅईथी, जॅईथी) ८-४-३५७ सप्तमी एक० हिं- सव्वहिं, सव्वाहिं ८-४-३५८ षष्ठी एक० आसु ('ज', 'त', 'क', अने
‘कवण' ने ज लागे छे) जासु । तासु । कासु जस्स तस्स । कस्स
जास ) तास ) कास शेष पूर्ववत्
(२२) विशेष रूपाख्यान द्वि० एक० ।
। ध्रु, जु, जं ( यत्) ८-४-३६० (जे) प्र० एक० ) ,२३४ द्वि० एक० , , त (तत्) ,
२३३ 'यत्' - 'ज' उच्चारण तो सुघट छे परंतु 'धुं' उच्चारण केम थयुं ? ए समझातुं नथी. कदाच 'g' उच्चारण, मूल प्रस्तुत 'यत्' नहीं किन्तु बीजं कोई पद होय. अहीं 'ध्रु' अने 'ज' बन्ने समानार्थक होई हेमचंद्र साथे जणावेलां होय.
२३४ 'तत्' ना 'तं' उच्चारणमां वधारानो 'र' उमेरावाथी 'त्र' उच्चारण नीपज्यु छे. आवो 'र' नो वधारे प्राचीन भाषामा स्वाभाविक छे. जुओ पृ. ५८ कंडिका [१७].
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
