________________
नाषान्तर सहित.
३५ कहे सुखे ले. जो एमनी एमज मरजी हशे तो था राज्य एमनुं ज हतुं अने हाल पण तेमनी लेवानी श्छा होय तो ते मालीक . प्रधाने आ वखते राजाने आमां अवलां घणां गं देईने राजानुं मन फेरवी नाख्यु तेथी ते पोताना पिता ( साधु) ने मारवाने तत्पर थयो. प्रधान पोतानी प्रपंचजालमा फाव्यो तेथी ते मनमा फुलावा लाग्यो. त्यारपडी राजा कालो कांबलो उढी हाथमां खड्ग लेई कालीरात्रे कालुं काम करवाने (पोताना पिताने मारवाने) निकट्यो. आवतां श्रावतां मनमां विचारवा लाग्यो जे,जो ज्ञानवंत साधु हशे ने मारा मननी वात कहेशे, तो महारे मारीने शुं काम ? अर्थात् मारा मननो अभिप्राय जाणी जशे तेथी धारेलु काम पार पमशे नहीं अने उलटो फजेत थईश माटे तेथी सयुं. गुप्तपणे रही तेमनी चर्चा जोडं तो समजवामां आवे. एम धारी ते एकांत स्थले कोई न देखी शके तेम उत्तो रह्यो. ते वखते साधु जे पूर्व क्षेत्रवालानी गाथा सांजली हती ते संनारीने बोल्या ( गोखवा लाग्या ). ते सांजली राजा पोताना मनमां समज्यो के, ‘मने श्रावतो थको जाण्यो' माटे ए ज्ञानवंत जणाय ने एमां तो संदेह जेवू नथी; पण हवे ए महारी बहेनसंबंधी बीना मारा मननो अभिप्राय जाणीने कहे तो पूर्ण खात्री थाय. राजा था प्रमाणे विचारमा हतो एटलामां साधु, बालके कहेली मोई संबंधीनी गाथा गोखवा लाग्या. ते सांजली राजा एम समज्यो के ज्ञानी तो खरा! केमके, था गा. थाना जावार्थथी एम जणाय बे के 'महारी बहेन नगरने विषे जोयरामां ने.' पण ' कोने घेर ' एटवू हवे जणावे तो घणुं सारं. श्रा वखते साधु त्रीजी गाथा जे तेमणे कुंजारने मोंढेथी सांजली हती ते याद करी बोल्या. तेनो नावार्थ राजा एवो समज्यो के, “ श्रम थकी तुजने कशो जय नथी तने दीर्घपीनो
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
