________________
२२
सूक्तमुक्तावली बे; एक गकुर थईने हुकम फरमावे , एक तेना ताबामां रही नोकरी बजावेले; एक राजा महाराजा थईने स्वारी कहाडी एकने आगल दोमावे; ए बधुं शाथी थाय ? पुन्यवान शेठ थाय ने अने अपुनीयो चाकर थाय जे.आथी तहारी खात्री थशे के पुन्य अने पाप ज. प्रत्यक्ष प्रमाण ए तेनां फल बे. श्रा हकीकत सांजली तथा तेवां बीजां पण केटलांक दृष्टांत गुरुए कह्यां ते सदही राजाए 'पुन्य अने पाप' ने ए वात मान्य करी; तथापि तेणे कडं के, जले, ए वात खरी पण तेमां मने एक वातनो विचार ( संदेह ) श्रावे जे; ते ए के-महारी वडीआई हती ते तो तमारो धर्म घणोज मानती हती थने ते प्रमाणे वतति हती, तमाराज धर्मनी रागी हती, तेथी तमारा मते (श्रनिप्राय प्रमाणे) तो ते देवतापणुं पामी हशे. ते वडीबानो महारा उपर घणोज राग हतो अने ते मने घणुंज चाहाती हती, हरेक प्रकारे महारं श्रेय करवा ते मथती हती. ए मरीने देवता थई बतां ते मने कहेवा पण आवी नहीं एनुं शुं कारण ? तेवारे गुरु कहे के, हे राजन् ! हुं तने ए (देवता) संबंधी एक वात कहु ढुं ते ध्यानपूर्वक सांजल-" देवताउने मनुष्यलोकनो गंध श्रावे , ते गंध क्यांसुधी ऊंचो जाय ते विषे गाथा:-चत्तारीपंच जोयण सया॥गंधोत्रमणुअलोगस्स॥ऊ8वचरंजेणं ॥नहूदेवातेणथावंती ॥१॥ अर्थ-'चारसे तथा पांचसे जोजन ऊंचे सुधी मनुष्यलोकनो गंध जाय जे तेथी देवता आलोकमा श्रावता नथी.' वली देवता कांई आपणा श्रोसीयाला नथी जे अहीं आवे. ते विषे एक दृष्टांत तने कहु बु ते सांजली तेनो प्रत्युत्तर प. हे राजन् ! तुं श्रवल रीते नाह्यो होय अने रुमां ऊजला वस्त्र पहेरी देवसेवाने अर्थे जतो होय एवा अवसरने विषे तमारोज रात दीवसनो सेवक कदापी कोई चमाल पोताने माथे उचिष्ट वस्तु उपाडीने ज
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
