________________
२३४
सूक्तमुक्तावली अर्थवर्ग लागी. तेणीए का जे-स्वामी! पाणी विना महारो जीव जाय . राजाए पाणी माटे घणी खोल करी पण किहांये न मट्यु. त्यारे तेणे अलगो जई पांदडांनो दडीयो करी तेमां पोतानी जांग कापीने लोही वडे ते दडीयो जरीस्त्री पासे श्रावीने कडं जे, श्रा पाणी लाव्यो बुं, एना उपर घणां पांदमां पडेलां ने माटे ए जोवानी जरुर नथी. तुं आंख मीचीने पीजा. स्त्रीए ते पीधुं. वली
आगल जतां स्त्रीने नूख लागी; एटले तेणे राजा पासे खावानुं माग्युं, राजाए पोतानी जांग कापीने तेनां न्हानां खंड करी करीने मांस आप्यु. ते राणीए नक्षण कयु. आगल जतां कंचनपुर नगरे आव्या. त्यां घर नाडे खेश्ने ते रह्यां. राजाए विचार्यु जे खातां थकां तो कुत्रा पण खाली थाय. तेथी ते हाटवाडामां ( चौटामां) हाट मांडी व्यापार करवा लाग्यो. राणीए कह्यु के, घरमां मने एकलां गमतुं नथी. राजाए विचार्यु जे, ए स्त्री कहेडे ते पण खरु बे. केमके, ए घणी दासी साथे (एकठी) रहेली
. तेथी एने एकलां रहेg गोठे नही ए वास्तविक बे. पठी तेणे स्त्रीने कडं के, तहारी पासे रहेवाने योग्य माणस खोली लावी राखीशु. एवामां एक वखत तेना हाट पासे बेसीने एक पांगलो गायन करतो हतो. तेनो स्वर सारो हतो. राजाए तेने का जेहे पांगु ! तुं महारा घरने विपे स्त्री ले तेनी पासे रही तेने तहालं गायन संजलावजे तथा तेनी साथे वात चीत करी तेनुं मन रंजन करजे अने त्यां बेसी रहेजे. अमे तहारं उदर नरण करीशं. वली वस्त्रादिक पण आपीशु. ते पंगुने पण एटर्बुज जोतुं हतुं, तेथी तेणे तेने त्यां रहेवाने हा जणी. एटले तेने ते पोताने घेर तेडी लाग्यो; अने स्त्रीने कां के, तहारी पासे रदेवा माटे आ पंगुने लाव्यो वं. तेनी साथे वार्तालाप करी तथा तेनुं गायन सांजली सुखरुप दीवस निर्गमन करज्यो. हवे ते पंगु
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
