________________
जापान्तर सदित. रहे. स्त्री तेना विश्वासे वेगली जोती उनी रही. पुन्यसार तेनी नजर चुकावी जेम बनी तेम ऊडपथी वडना काड पासे आवी तेना कोटरमा पेठो. त्यारपती नगरचर्चा जोई पेली बे स्त्री आवीने फाड उपर बेठी. एटले ते उड्यु. कणेकवारमांते गोपाल. पुरे आवीने जे स्थानके पूर्वे हतुं त्यां रद्यु. पेली बे स्त्री जाड उपरथी उतरीने पोताने घेर गश्यो. पठी पुन्यसारे कोटरमाथी नीकलीने नगर नणी हीडवा मांड्युं. एटलामां तेनी शोध करवा आवेला तेना पिता मल्या. ते हर्षवंत थया थका पोताना पुत्रने घेर तेडी लाव्या. पनी सघली वात तेणे पुढी. पुन्यसारे जुगारी पासेथी राजानुं घराणुं लावी आप्युं. शेठे ते राजाने पाईं सोप्यु.
हवे वसनीपुरमा वेगली उजी रहेली गुणसुंदरी देहशंका टालवा गयेला पतिने घणी वार थई पण श्राव्या नही तेथी चारे बाजु निहाली निहालीने जोवा लागी. पण किहांये दीग नही. तेथी सातमे माल पाबी वीने पोतानी सकल बहेनोने जणाव्यु. ते सांजलीने सर्वे चिंतामां पमीयो. अने बोली के, अरे नूमी ! तुं तो महा डाही , तेम उतां तने ठेतरी ! ए शुं ? एम विचार करतां ज्यारे प्रनात थयो त्यारे नारवटे लखेलो श्लोक तेमना जोवामां आव्यो. ते वांची जोतां मालम पड्यु के, “ ए व्यसनी डे अने परणीने गोपाल पूरे गयो. " पड़ी ते स्त्रीना पितादिके ए बात जाणी. गुणसुंदरीए तेना पिताने कडं के, मने नरनो वेष आपो. हुं महारा जरिने खोली काढुं. तेना पिता धनप्रवर शेठे घणो साथ मेलवी सजाई करी मालनां गाडां, पोठी तथा जंट नरी थापी पुरुषवेशे पोतानी पुत्री गुणसुंदरीने तेना पतिनी शोध करवा सारु वीदाय कीधी. तेणे पोता- 'गुणसुंदर' नाम राख्यु. ते केटलेक दीवसे गोपालपुरने परिसरे आवी उतर्या. पनी राज्य योग्य नेटj
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
