________________
२२० सूक्तमुक्तावली अर्थवर्ग जने एटलो आदर करे बे. शेठे कां के, महारी सात पुत्रीउने परणो. पुन्यसार ते सांजलीने मनमा खुशाल थयो. शेठे तेने जलां वस्त्र तथा उत्तम आजूषण पहेराव्यां. वरघोडो चढ्यो. साते कन्याउँनां पाणीग्रहण कर्या. करमोचन वेलाये शेठे घj धन थाप्यु. पठी सुवा सारु सात मजलानो आवास आप्यो. सातमे माल स्त्री सहित पुन्यसार गया. त्यां कला विकलानी वात, बहिर्ला पिका अंतापिका, काव्य, चतुर संगीत सरस वचन चतुराश्नी वात स्त्री करे , पण पुन्यसारने ते काई गमतुं नथी. कारण के, आ वखत तेना मनमां एवो विचार उत्पन्न थयो डे के, में राजानुं श्रानूषण बगाड्यु बे अर्थात् राजानुं घराणुं जुगारमा हुँ हारी आव्यो बुं; तेथी रखेने ! राजा महारा बापने मा ( शिदा ) करे. वली काड उपर श्रावेली बे स्त्री जाती रहे तो हुं हुं करीश ? एवं बाहट दोहट चिंतवे . स्त्री वारंवार बोलावे पण बोले नही. चिंताग्रस्त थई, सून्य मुन्य बेसी रह्यो बे. तेवारे स्त्रीउए पुग्युं जे, शुं स्वामी ! आपने कांई नूख लागी ने ? तेणे ना कही. त्यारे शें ने ? केम बोलता नथी ? एम स्त्रीए सवाल को. एटले तेणे जणाव्युं जे, देहशंका टालवी . तत्काल सातमी गुणसुंदरी नामे स्त्री घणी चतुर हती ते कारीमा जल लेश्ने तेनी साथे थई. उठतां उठतां पुन्यसारे विचार कयों के, हुं या स्त्रीने मुकी जश, ने ते महारुं नाम नीशान जाणती नथी; तेथी एमनी शी गति थहो ? माटे काश्क जणावं तो ठीक. एम धारीने खडीना कटका वडे नावार्थ जणाववा माटे नारवटे लखतो थको नीचे उतो. तेमां लख्युं जे- यतः ॥ किहां गोवालय वलही, किहां लंबोदर देव; आव्यो बेटो वहि वसण, गयो सत्ते परणेव. १॥ पली बाहिरली नूमीकाये श्रावीने साथे श्रावेली स्त्री प्रत्ये कडं जे, तुं वेगली
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
