________________
१० सूक्तमुक्तावली अर्थवर्ग
॥ मैत्रि उपर बलन अने कृश्ननो प्रबंध॥ हारिकानगरीनो दाह थयो त्यारे कृश्न अने बलजा ( बे बांधव ) त्यांथी नीकलीने चालता चालता एक अटवीमां गया. त्यां कृश्नने पाणीनी घणी भाकरी तृषा लागी. तेमणे बलना पासे पाणी माग्युं, एटले श्रीकृश्नने मुकीने ते पाणी लेवा गया. तेमने रस्ते जतां सामा वैरी मट्या. तेनी साथे युद्ध करवामां ते रोकाया. अहीं अटवीमा एक कामनी नीचे पग उपर पग चढावीने श्रीकृश्न सुई रह्या. तेमना पगनेविषे पद्म हतुं तेनो ऊलकाट पूरथी देखातो हतो. एवामां जराकुमार नामे तेमनो लघु बांधव, के जे पोताने हा कृश्ननुं मृत्यु थशे एवी ज्ञानीनी वाणी सांजलीने तेम न थाय तेटला सारू एकाकी वनमा रहेतो हतो, तेणे केटलेक दूरथी कृश्नना पगमा रहेला पद्मने फलकतुं दी तथा पगने योगे करी त्यां पडेलां सुकां पानडां खरखमतां सांनदयां, तेथी त्यां कोई सावज बेतुं तेनी आंख ऊलके डे एम धारीने तेना उपर ताकीने बाण मुक्यु. ते बाण कृश्नने पग बच्चे वाग्युं. तेवारे श्रीकृश्ने, अरे ! एवो उच्चार कर्यो. जराकुमार पोतानुं बाण शीकार उपर सचोट लाग्युं छे एम विचारी ते जोवा माटे श्राव्यो, तो तेणे पोताना प्रिय बांधव श्रीकृश्नने दीठा. कृश्ने पण एने उलख्यो. घणो दीलगीर थतो जराकुमार ते वखते श्रीकृश्नप्रत्ये सविनय हाथ जोमीने कहेवा लाग्यो के, हे स्वामी ! तमने में न जाएया ! सावजनी संझाने जरूसे अजाणते में ए काम की! बे. माटे महारो अपराध खमशो ! एम कही पगे लागीने श्रीकृश्नने खमाव्या. कृश्ने कडं के, तुं अहींधी चाल्योजा. केमके आ वखते जो बलना आवशे तो तने मारशे. जानुं वचन प्रमाण करी जराकुमार त्यांश्री चाली नीकट्यो. पड़ी कृश्नने पोताना पगमां वागेवू बाण खेंची कहाडतां
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
