________________
२०७ सूक्तमुक्तावली अर्थवर्ग पोतानी आण मनावी सरपाव आपीने तेने नगरे मोकल्यो. रा. जानी अति घणी महेरबानी थवाश्री सहस्रम खेठाये फरवा लाग्यो. कोश्ने खात्रमा गणतो नथी. एकदा त्यां आगल चार झानना धारक श्रुतसार सूरी श्राव्या. तेमनुं आगमन सांजलीने राजादिक वांदवा आव्या. सहस्रम पण पोतानो परिवार लेई वांदवा श्राव्यो. सर्वे सूरीमहाराजने वंदन नमस्कारादि करी उचित स्थानके बेठा. आचार्यनगवाने नवीक जीवने उद्देशीने देशना दीधी केः_ " यतः-नरणेनीरणेनीरजतेसूरो ॥ दातानोक्तानयप्रद ॥ नचाकपटुत्वेन तत्वंवेत्तिसपंमितः॥१॥अर्थ-सूरो कोई नथी, दातार पण कोई नथी, वाचाल पण कोई नथी, अने पंडित पण कोई नथी.” गुरुना मुखथी एवां वचन सांजलीने सहस्रमा बोल्यो के, “ गुरुजी महाराज ! तमारा मुख पागले हुँ हाजर दूं. कहो हो ? साहिबनो सेवक सूरो ते श्रा हुँ बेगे ! एकलो हुँ कालसंदिपने बांधी लाव्यो. महारा समान कोण बलीयो डे ? " तेवारे गुरू बोट्या- ॥ गाथा ॥" जेअप्पाचेवदमेअव्वो, अप्पाइखवु दमो; अप्पादतोसुईहोई, असंलोएपरत्यय ॥१॥श्रर्थअप्पा कहेतां आपणो जे जीव तेने श्रात्म कहीए ते यात्माने जे दमे ते नलो, एवं गुरूए कडं त्यारे सहस्रमझे विचार्यु जे, “ कोई जीवने दमे शुं थाय ? पोताना आत्माने ज दमवो.” पड़ी ते (सहस्रम ) गुरू समीप चारित्र ग्रहण करीने कालसंदिपकने नगरे जई त्यां कासग्गे रह्यो. एवामा रयवामीथी पाना आवतां कालसंदिपके एने काउसग्गध्यानमा रहेलो दीगे. तेने उलखीने ते पोताना मनमा विचार करवा लाग्यो के, आतो मने बांधीने महारा वैरी कने लई गयो हतो ते महारो श्मन बे. वली कोश्क प्रयोजनार्थे श्रावो वेश धारण करीने आव्यो लागे .
के, " गुरुजी महालनो सेवक सूरो त समान कोण
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
