________________
२३२ सूक्तमुक्तावली धर्मवर्ग बेत्रण वखत माणसने तेडवा सारु मोकल्या तो पण ते श्राव्या नही त्यारे वली पोते श्रावीने कयु जे-स्वामी उठगे. मुजने नूख घणी लागी बे. असुर घj थयुं वे. नंदीखेणे कयु के- आ दशमो प्रतिबोध पाम्यो नथी माटे केम उठगय? गणीकाये कांश्क थाक्रोश अने कांईक शांत गुण एटले मध्यस्थ वचने करी कडं जे- ए कामी पुरुष न समज्यो तो चाट्युं ! हवे एने ठेकाणे तुमेज दशमा, एमज करी जाणज्यो; माटे उठगे, लोजन करीये. एवं वचन सांजलतां तुरतज ते उव्या अने साप जेम कांचलीने तजे तेम वेश्याने तजीदेई उघो मुहपत्ति लेई वीरप्रजुनी पासे श्रावीने फरी चारित्र लीधुं. आत्मार्थ साध्यो.थहीं कहेवानुं तात्पर्य एटलुं ने जे- एक तृण मात्र ताणवाथी सोनश्यानो ढगलो थयो ते तप, महात्म्य जाणवू. माटे आदर सहित तपश्चर्या करवी. ॥तपना प्रजावे लाख जोजननुरूप करनार विष्णुकुमारनी कथा॥
उजेणी नगरीमां धर्म नामे राजा राज्य करतो हतो. तेने नमुंचि नामे मिथ्यादृष्टि प्रधान हतो. एकदा प्रस्तावे सुवृताचार्य पांचसे मुनीना परिवारे उजेणी नगरीए पधार्या, सर्व नगरीना लोकसहित राजा तेमने वांदवा गयो. नमुंचि पण त्यां श्राव्यो. उद्धतपणे तेणे गुरुने पोतानी साथे वाद करवानुं कयु. वादमां एक तुझके तेने जीती सीधो. ते वखते शासन देवताए तेने थंजाव्यो. प्रजाते लोको तेने देखीने निउवा लाग्या. एटले लजा पामी त्यांथी नीकलीने ते हस्तीनागपुरे गयो. त्यां पद्मोत्तर राजा राज्य करे जे. तेने एक ज्वाला नामे समकिती अने बीजी लक्ष्मी नामे मिथ्यात्वी, एम बे राणी हती. ज्वाला राणीने वि. ष्णुकुमार श्रने महापद्मकुमार नामना बे पुत्र हता. एक वखत ज्वालादेवीए जिननो रथ अने लक्ष्मीदेवीये ब्रह्मानो रथ कराव्यो.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
