________________
२३९
श्रीमानतुङ्गमुनीश्वरसन्हब्धम् ।
____ २३९ मूलगपंतिदुगेणं अंको न ठविजइ स्सि जे अंका। तेसि दुभेगे काउं नसिज कमउक्कमेणं तु ॥ २८॥ तं नत्थि जं न इत्थं निमित्तगहगणियमंततंताई। जं पत्थिों न यच्छइ कहेइ जं पुच्छिअं सयलं ॥ २९ ॥ तिहुअणसामिणिविजा महमंतो मूलमंतेतंताई। इत्थ ठिअंन (पि?)नज्जइ गुरूवएसं विणा सम्मं ॥३०॥ सुमरिअमित्तं पि इमं तत्तं नासेइ सयलदुरिआई। पारंपरेण नायं तं नत्थि सुहं न जं कुणइ ॥ ३१ ॥ पंचनवकारथुत्तं लेसेणं संसिअं अणुभावेणं । सिरि माणतुंग' माहिंदमुज्जलं सिवसुहं दितु ॥ ३२ ॥ संभरह पढह झायह णिचं घोसेह ण्हवह अरिहाई । भद्दपयं जइ इच्छह तस्सेवय अत्तणो णाणं ॥ ३३ ॥ महउवसग्गे पीडा कूरग्गहदसणं भयं संका। जइवि न हवंति एए तहवि तिसंज्झं भणिज्जासु ॥ ३४ ॥ एसो परमरहस्सो परमो मंतो इमो तिहुअणम्मि । ता किमिह बहुविहेहिं पढिएहिं पुत्थिअमरेणं ॥ ३५ ॥
॥ इति पञ्चपरमेष्ठिस्तवनं सम्पूर्णम् ॥
१-२ 'तंततियं' इति ग-पाठः। ३ 'सव्वं' इति ख-पाठः। ४ 'तावेण' इति क-पाठः। ५'नायं' इति ख-पाठः। ६ 'भो संक्खा' इति ख-पाठः । ७ 'गहिएहिं पुत्थयसरहिं' इति ग-पाठः । ८ 'पुत्थयभरेहिं' इति ख-पाठः।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
