Mumbaima Bharayeli Biji Jain Shwetambar Conferenceno Report

SR No.: 034560
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Shwetambar Conference Office
Publisher: Jain Shwetambar Conference Office
Publication Year: 1904
Total Pages: 402
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 41 MB

Page 156

( ३१ ) मात्र बे चार लाख श्लोक जेटला ग्रंथो पण पूरा लभ्य नथी. श्रीमान् हरिभद्रसरि महाराजा के जेमणे १४४४ ग्रंथो रचेला छे तेमांथी अत्यारे पूरा १०० ग्रंथो पण मळी शकता नथी, अने श्री उमास्वाति वाचक महाराजा के जेमणे ५०० ग्रंथो रचेला छे तेमांथी पूरा पांच ग्रंथो पण मळवा मुस्केल जणाय छे एटलुज नहीं, पण श्रीमान् यशोविजयजी उपाध्याय के जेओ सुमारे २०० वर्ष उपरज थई गया छे अने जेमणे न्यायना १०० ग्रंथो बनारसमां रचीने न्याय विशारदन उपनाम मेळवेलं छे, जेमणे ते सिवाय बीजा १०० ग्रंथो रचेला छे तेमांथी अत्यारे अर्धा पण मळी शकता नथी; आ थोडा खेदनी वात नथी. माबाप तरफनो वारसो मेळववाने माटे पुत्र अनेक प्रकारना प्रयास करे छे, तो आपणा धर्मपिता जे तीर्थकर गणधर तथा आचार्य महाराजाओ, तेमणे आपणने आपेलो अमूल्य वारसो के जे पूर्वोक्त वारसाना जेवो विनाशी तेमज अनर्थभूत-वळी इह लोकमांज कार्यसाधक नथी, पण आ लोक तथा. परलोकमां हितनो करनारो, अविश्वर, अने परम ऐश्वर्यभूत छे, तेनी संभाळने माटे, तेना रक्षणने माटे पण आपणे ज्यारे बेदरकार रहीए त्यारे आपणा जेवा कुपुत्र कोण ? आ वात खरेखर विचार करवा योग्य छे अने ते प्रश्न आपणे आपणा आत्मानेज पुछवा योग्य छे. आ. वारसो एटलो बधो अमूल्य छे के तेने माटे जेटलं करीए तेलुं थोडुं छे. हवेना वखतमां एवा. महापुरुषो थवानो संभव नथी, के जे आपणने पूर्वनी खोट पूरी पाडी शके. माटे आपणे गमे तेटला प्रयासे आपणा पुस्तकोरूप अमूल्य वारसाने संभाळी राखवाने तत्पर थ, जोईए.
___ अगाऊ मुसलमानी राज्यकर्ताओना वखतमां आपणी ए अपूर्व दोलत तेओ लूटी न जाय, विनाश करी न नांखे, तेटला माटे तेने एवी रीते गोठवी राखवामां आवती हती के जेनो पत्तो पण तेमने मळी शके नहीं. पण अत्यारे नामदार ब्रीटीश सरकारना इनसाफी राज्यमां सर्व धर्मवाळाओने सर छुटापणुं मळी शके छे, अने धर्म शास्त्रना संबंधमां आपणने बीलकुल फीकरमंद थवानुं कारण नी तेवा वखतमां पण, जो आपणे पूर्वे स्विकारेली रीतिनेज वळगी रहीशुं तो ते रीती हालतो आपणने खास नुकशानकर्ताज नीवडे तेम छे, कारणके: वर्णानां वर्षो सुधी गोंधी राखेलां पुस्तको शरदीना तेमज उधई विगेरे नाभोग थई पडीने तेना रक्षणनो मार्ग उलटो तेना भक्षणरूप थई पडशे. दरेक बाबतमां समयानुकुळ वर्तवं तेज मुज्ञजनोनुं लक्षण होय छे, तो आ समयने अनुकुळपणे वर्तवा माटे आपणे तेवा भंडारो जाहेरमा मुकी, तेवा भंडारोमा रहेलां पुस्तकोने सारा रक्षण साथे सारा पुस्तकालयोमा गोठवी, तेनी टीप. नोध या लीस्ट विस्तार साथे तैयार करावी, सर्वनी जाण माटे छपावीने प्रसिद्ध करवु जोईए.
एवा एवा गुप्त भंडारोना तेमज जाहेरमां आवेला भंडारोना जेओ कबजेदार होय छे, तेओनी स्थिति अज्ञानतानी प्रबळताथी एवी थई पडी छे के तेओ तेने सारी स्थितिमां मुकी शकता नथी, अने तेमां रहेला अपूर्व ग्रंथो, जेना लखावनारे तेनो उपयोग करीने अनेक भव्यजीवो पोताना आत्मानो उद्धार करशे एम मानेलं, तेनी मान्यता बाजुपर रहीने तेने केदखानेज राखवामां आवे छे, आ तेओनी भूल आपणे तेमने समजाववी घटे छे. तेओ पोतानी समजण प्रमाणे काम करे छे तेथी तेमां तेमनी एटली भूल नथी, के जेटली आपणे ते भंडारोमा रहेलां अपूर्व पुस्तकोने केवी रीते उपयोगी करवां, विनाशमांथी बचाववां विगेरे जाणता छतां कांई पण न करीए तो तेनी भूल छ; अर्थात् तेमां आपणी भूलज वधारे गणाय तेम छे. आ बाब