________________
એશિયાનું કલંક નીઓ ઝબક્યા. બાલકોએ પિતાના ડગલાની અંદર, છાતી ઉપર શું સંતાડયું હશે? પિસ્તોલ, બેઓ કે ન્હાની હાની છુરીએ?
બોલનાર બાલકને હાથ છાતીમાંથી બહાર આવે; એ હાથમાં માતૃભુમિને એક નાજુક વાવટ હતો. એણે એ વાવટા ફરકાવીને
હાકલ કરીઃ
“અમારી મા અમને પાછી સે!િ અમર રહો માતા કારીઆ”
ચાર હાથ આકાશ તરફ ઉંચા થયા; ચાર ન્હાના વાવટા હવામાં ઉડવા લાગ્યા. ચારસો કંઠની અંદરથી ધ્વનિ ગાળ્યોઃ અમર રહે મા ! અમર રહે મા ! અમર રહો માતા કેરીઆ ! *”
ટપોટપ એ કુમારના ગજવામાંથી સરકારી નિશાળનાં સર્ટીફીકેટ ટુકડે ટુકડા થઈને જમીન ઉપર પડ્યાં. અને મીઠાઈ વહેચવા આવેલા મહેમાનોને દિમૂઢ હાલતમાં મૂકીને ચારસો રોષયુક્ત, ગર્વયુક્ત. ભયમુક્ત ચહેરાઓ મંડપમાંથી એકતાલે કદમ મૂક્તા બહાર નીકળ્યા. પ્રવાહમાં જેમ પ્રવાહ મળે તેમ બાલકબાલિકાઓનાં ટોળાં એકઠાં થયાં ને માતા કેરીઆને જયઘોષ કરવા લાગ્યાં.
આ કાંઈ તમાશો નહોતો. કેરીઆનું પ્રત્યેક બાલક પણ જાણતું હતું કે જાપાની રાજ્ય કેરીઆનો વાવટે ઉડાવનારનું માથું ઉડાવે છે; પછી તે માથું બાલકનું છે કે બાલિકાનું.
નાગી તલવાર લઈને સરકારી સિપાઈઓ એ બાલકની સુંદર મેદિની ઉપર તૂટી પડયા. ચારસો બાલકબાલિકાઓ પડાયાં, પણ એ ઘવાયાં. પાદરીઓની સ્પીતાલમાંથી પંદર પરિચારિકાઓ મલપટ્ટા લઈને એ ઘવાયેલાં શિશુઓની સહાયે દેડી. એ પણ પકડાઈ. કુમારિકાઓએ કસકસીને પિતાનાં અંગ ઉપર ચોળીએ ને ચડ્ડીઓ સીવી લીધેલી તે પણ ચીરીને સિપાઈઓએ બધીને નગ્ન કરી ભરબજારે ઉભી રાખી. માતા કેરીઆનાં સંતાનોની આંખોમાંથી આ દેખાવે લેહી ટપકાવ્યાં. છેડાએલી જનતા તોફાન પર આવી. લેકે રાવ
Manse! Mansei! Manset? (એટલે કે કેરીઆ દસ હજાર વષ છો!)
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
