________________
ખેતસિંહે ખડા થઈને લલકાર કર્યો
રાયસિંહ અને રણમલ - બંને જણા કોડી પર ચડ્યા અને થોડી વારે બૂમ પાડી.
“કચ્છનો દુશ્મન ગુલામશાહ આવે છે. કાળનો કુહાડો બનીને આવી રહ્યો છે.”
“ભાઈ, કુહાડા તો કાંઈ કરી ન શક્યા. આ તો બધી કરામત હાથાની છે. આ પેલી વાત છે ને, એક કઠિયારો કુહાડીઓનાં ફળાં લઈને નીકળ્યો. સઘળાં વૃક્ષ કુ હાલ્યાં. ગજબ થયો. આટલાં ફળાં છે ! કાપતાં શી વાર લાગશે. ત્યાં એક માનબાપુ જેવો ડાહ્યો માણસ હશે, એણે કહ્યું કે જ્યાં સુધી આપણામાંથી કોઈ હાથો થયો નથી, ત્યાં સુધી કઠિયારાના કુહાડાનાં ફળાં ઝખ મારે છે. ભાઈ, આપણે હાથા બન્યા. ને હાથનાં કર્યાં હૈયે વાગ્યાં.”
“ભાઈ ખેંગારજી, અહીં ડહાપણ ડોળવાનું નથી. તલવાર તોળો. દુશ્મન નજીક આવે છે. જય મા આશાપુરી.”
“આપણે બૂઢાખખ શું કરશું ?”
કેડે કટારી, ખભે ઢાલ DA
“શું કરશું ? અલ્યા, વાંદરો ઘરડો થાય તોય ઠેક ચૂકે નહીં. 15
