________________
શાહુકારની દશા કાપો તોય લોહી ન નીકળે તેવી થઈ ગઈ. એ મહારાજના પગમાં પડ્યો ને બોલ્યો,
‘મહારાજ, મને માફ કરો. પૈસાના લોભે મેં આ બધું કર્યું. કણબીએ પૈસા પાછા આપી લખત પર શાહીથી ચોકડી કરી. મેં તરત એના પર ઝીણી ખાંડ ભભરાવી અને કાગળને કીડિયારા પાસે મૂકી દીધો. કીડીઓ પેલી ખાંડને લઈ ગઈ અને ચોકડી જતી રહી. પણ મહારાજ ! આ મારી ભૂલ થઈ. મને માફ કરો. હવે આવું કદી નહીં કરું.'
- કણબી ડમરાના પગમાં પડ્યો ને બોલ્યો, ‘તમે મને મરતો બચાવ્યો. તમારો પાડ હું કદી નહીં ભૂલું.'
ડમરાએ કહ્યું, ‘ભાઈ, પાડ માનવાનો ભગવાનનો. બુદ્ધિના બે ઉપયોગ થાય. મારવા માટે ને તારવા માટે. જે બીજાને મારવા પોતાની ચતુરાઈ વાપરે એ કદી સુખી થતો નથી.’
શાહુકારને સજા થઈ. કણબી નિર્દોષ છૂટ્યો. એ તો નાચતો-કૂદતો ડમરાનો પાડ માનતો દોડ્યો પોતાના ખેતર ભણી.
મહારાજ ભીમદેવ ડમરા પર ખુશ થયા, એની ચતુરાઈ પર આફરીન પોકારી ગયા.
સૂરજની સાખે 0 2
