________________
એ બરાબર કરું તો કહે કે કપાળમાં એક કરચલી ઓછી દેખાય છે. આમ રોજ કોઈ ને કોઈ ખામી શોધે અને મને હેરાન કરે. હવે તો ત્રણ મહિનાની મુદત પણ પૂરી થવા આવી છે. હવે મારું શું થશે...” કહી કાન ચિતારો જોરથી રડવા લાગ્યો. | ‘આમ હોય તો એને બરાબર પાઠ ભણાવવો જોઈએ,’ ડમરાએ
કહ્યું.
‘પણ ડમરાભાઈ, આજે એ ત્રણ મહિનાની મુદત પૂરી થાય છે. કાલે એ મહારાજ ભીમદેવના દરબારમાં ફરિયાદ કરવાનો છે.”
ડમરાએ કાનને આશ્વાસન આપ્યું. કાલે પોતે એની સાથે દરબારમાં આવશે અને જરૂ૨ બચાવશે એવી ખાતરી આપી.
બીજે દિવસે દરબાર ભરાયો. ડમરો અને કાન ચિતારો દરબારમાં હાજર થયા. ડમરાએ કશુંક કપડામાં વીંટાળીને પોતાની સાથે લીધું હતું.
રામાધીન શેઠે મહારાજ ભીમદેવ પાસે ફરિયાદ કરી. એણે કહ્યું, ‘મહારાજ, આ ચિતારો શરત પાળવામાં નિષ્ફળ ગયો છે. એણે શરત પ્રમાણે સજા ભોગવવી જોઈએ.'
મહારાજ ભીમદેવે ચિતારાને પૂછ્યું, ‘તમારે કંઈ બચાવ કરવો છે?”
કાને ડમરા તરફ નજર કરી.
મહારાજ ભીમદેવે ડમરાને ઓળખી કાઢ્યો. એ બોલી ઊઠ્યા, ઓહ તમે ! ધન્વકના મંત્રી ને ?'
‘ના મહારાજ, હું કોઈનો મંત્રી નથી. હું તો શું સિદ્ધપુરનો બ્રાહ્મણ દામોદર મહેતો. લોકો મને ડાહ્યા ડમરા તરીકે ઓળખે છે.”
મહારાજ ભીમદેવે કહ્યું, “ડમરાભાઈ, હવે તમે શું કરવા માગો છો ?'
ડમરાએ પોતાની પાઘડી સરખી કરતાં રામાધીન શેઠને કહ્યું,
આડે લાકડે આડો વેહ 0 2
