________________
અચરતમાં કહે, ‘પણ એ તો તમે ચારે જણા સાથે આવો તો જ આપવાની છે. તમારા એકના કહેવાથી મારાથી ન અપાય.’
માજી તમારી વાત સાવ સાચી. બાકીના ત્રણ બહાર ઓટલા પર જ બેઠા છે. તમે જ બૂમ પાડીને પૂછો ને કે પેમો માગે છે તે આપું ને?”
અચરતમાએ બૂમ પાડીને પૂછ્યું, “ભાઈઓ, પેમો માગે છે તે આપું ને ?”
બહાર બેઠેલા ત્રણ જણા તો સમજ્યા કે ડોશીમા એમ પૂછે છે કે આ વાસણ માગે છે તો તે આપું કે નહીં ?
ત્રણેએ એકસાથે જોરથી હા કહી. કહ્યું, “માજી ! પ્રેમથી પેમાને આપો ને !”
અચરતમાએ સોનામહોરોની થેલી કાઢી આપી. એમાએ પોતાનાં કપડાંમાં સંતાડી દીધી. બીજે બારણેથી બહાર નીકળી ગયો અને મૂકી સીધી દોટ !
આ બાજુ ત્રણે જણા તો બહાર બેઠાબેઠા પેમાની રાહ જુએ કે ક્યારે વાસણ લઈને આવે અને ક્યારે રબડી ખાવા મળે. રબડીને જોઈ મોંમાં પાણી છૂટે ! વારે વારે રબડી સામે જુએ ને વારેવારે હોઠ પર જીભ ફેરવે.
પેમાએ અચરતમાને કહ્યું, ‘હજાર સોનામહોરોની થેલી પાછી આપો.'
ઘણો સમય વીતી ગયો, છતાં પેમો વાસણ લઈને આવ્યો નહીં. આખરે થાકીને ત્રણે જણા અંદર ગયા.
અંદરના ઓરડામાં અચરતમાં ખાટલા પર બેઠાંબેઠાં છીંકણી સુંઘે. એમણે પૂછ્યું : “કેમ ભાઈઓ, ફરી પાછા કેમ આવ્યા ? વેપારનો હું વિચાર માંડી વાળ્યો ?”
પેલા ત્રણે જણાએ કહ્યું, “અરે, વેપાર વળી કેવો ને વાત વળી 26 કેવી ?”
= ડાહ્યો ડમરો
