________________
કહ્યું, ‘બિલાડી દોડી તો ચાર પગે ને ? માટે બધાએ સરખું નુકસાન ભોગવવું જોઈએ.’
શામળશાએ કહ્યું, ‘એ કેવી રીતે બને ? તારા ભાગમાં આવેલા પગે પાટો બાંધેલો હતો. તે સળગતાં આ આવડી મોટી આગ લાગી અને નુકસાન થયું. આથી આ નુકસાનની બધી જવાબદારી તારા ઉપર.”
ભામાશા પાસે આટલા બધા પૈસા ક્યાંથી હોય ? પૈસા ન મળતાં ત્રણે વેપારીઓએ સોનાપરીના પંચ આગળ ફરિયાદ કરી.
પંચ તો ગામના ચારે વેપારીઓને બરાબર ઓળખે. એમની આખી વાત શાંતિથી સાંભળી.
ત્રણે વેપારીઓએ પોતાની દલીલો રજૂ કરી અને કહ્યું કે ન્યાયની રીતે ભામાશાએ નુકસાન ભરપાઈ કરવું જોઈએ. પંચે આ ત્રણ વેપારીઓની વાત માન્ય રાખી.
ભામાશા મૂંઝાયો. એને સિદ્ધપુરનો ચતુર માનવી ડમરો યાદ આવ્યો. એ બુદ્ધિનો ભંડાર હતો. લોકોમાં એ ડાહ્યા ડમરાને નામે જાણીતો, પણ એનું મૂળ નામ બીજું હતું.
એનું મૂળ નામ હતું દામોદર મહેતો. દામોદરનું ટૂંકું રૂપ ડામર થયું. એ બહુ ડાહ્યો હતો, એટલે ડાહ્યો ડામર કહેવાતો, પણ લોકોની જીભનો વળાંક અજબ હોય છે. એણે ડામરનું ડમરો કરી નાખ્યું.
ડમરો એક સુગંધી છોડ છે. જેવો મેંદીનો છોડ, તુલસીનો છોડ એવો જ ડમરાનો છોડ. ભગવાનને ચડે. ભારે સુગંધ ફેલાવે. લોકો આંગણામાં વાવે, કાન દુખે તો કાનમાં એનાં ટીપાં નાંખે. લોકો પાઘડીના છોગામાં પણ આ ડમરો ઘાલે. દવા માટે, દુઆ (પૂજા) માટે ને શોભા માટે ડમરો વખણાય.
દામોદરના ગુણ પણ ડમરા જેવા હતા. એટલે એનું નામ થઈ ગયું ડાહ્યો ડમરો.
ગરીબ કે દુખિયાને એ મદદ કરે. ચતુરાઈના જોરે અભિમાનીનો
ભોળા ભામાશા ૦
