Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 791

ઉપસંહાર : ભાવ અહિંસા, ભાવ સત્યાદિ
(૭૧૫)
પરને સ્વ ન કહેવું તે સત્ય છે. સતને સત્ ને અસતને અસત કહેવું, ભાવથી સત્યાદિ તથા સને અસત્ ને અસતને સત્ ન કહેવું તે સત્ય છે. એક શુદ્ધ
આત્મા સિવાયની કોઈ પણ વસ્તુ પિતાની નથી, પર વસ્તુ છે, તે પર વસ્તુને પર કહેવી, સ્વ ન કહેવી તે સત્ય છે; પર વસ્તુને સ્વ કહેવી, પર ન કહેવી તે અસત્ય છે. આમ અનાત્મ વસ્તુને આત્મરૂપ કહેવી તે અસત્ય છે; અનાત્મ વસ્તુને આત્મરૂપ ન કહેવી ને આત્મ વસ્તુને જ આત્મરૂપ કહેવી, તે જ પરમાર્થ સત્ય છે. આની પરમ મનન કરવા યંગ્ય તાત્વિક મીમાંસા શ્રીમદ્ રાજચંદ્રજીએ આ પ્રકારે પ્રકાશી છે –
પરમાર્થ સત્ય એટલે આત્મા સિવાય બીજે કઈ પદાર્થ આત્માનો થઈ શકતે નથી એમ નિશ્ચય જાણી બેલવામાં વ્યવહારથી દેહ, સ્ત્રી, પુત્ર, મિત્ર, ધન, ધાન્ય, ગૃહ આદિ વસ્તુઓના પ્રસંગમાં બોલતાં એક આત્મા સિવાય બીજું કાંઈ મારું નથી; એ ઉપયોગ રહેવો જોઈએ. અન્ય આત્માના સંબંધી બેલતાં આત્મામાં જાતિ, લિંગ, અને તેવા ઉપચારિક ભેદવાળે તે આત્મા ન છતાં માત્ર વ્યવહાર નયથી કાર્યને માટે બોલાવવામાં આવે છે; એવા ઉપયોગીપૂર્વક બોલાય તે તે પારમાર્થિક ભાષા છે, એમ સમજવાનું છે.” ઈત્યાદિ. (જુઓ) – શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર, પત્રાંક ૫૪પ.
(૩) પર વસ્તુનું અપહરણ–ચોરી ન કરવી તે પરમાર્થથી અસ્તેય છે એક શુદ્ધ આત્મા સિવાય બીજું કાંઈ પણ પરમાણુમાત્ર પણ પિતાનું નથી, પારકું છે. તે પર વસ્તુનું ગ્રહણ કરવું તે ચેરી છે–અદત્તાદાન છે, તે ન કરવું તે અસ્તેય છે. પરભાવવિભાવ પરિણામ તે ચોરી છે, તે ન કરવા તે અસ્તેય છે. આ પરભાવ-વિભાવરૂપ ભાવચેરી જે કરતો નથી, તે પર દ્રવ્યહરણરૂપ ક્ષુદ્ર દ્રવ્ય-ચેરી તે કરે જ કેમ? (૪) બ્રહ્મમાં અર્થાત્ શુદ્ધ આત્મસ્વરૂપમાં વિચરવું-રમણ કરવું તે ભાવથી બ્રહ્મચર્ય છે. અબ્રહ્મમાંઅનાત્મમાં, પર વસ્તુમાં વિચરવું-રમણ કરવું તે અબ્રહ્મચર્ય, અથવા વ્યભિચાર, અથવા પર વસ્તુના સંશ્લેષરૂપ મૈથુન છે, દ્વત છે. પર વસ્તુમાં વિચરવું છેડી, વ્યભિચાર ત્યજી, પરભાવને સ્પર્શ પરિહરી, શુદ્ધ અદ્વૈત એવા આત્મામાં રમવું તે બ્રહ્મચર્ય છે. આવા ભાવ બ્રહ્મચર્યની સિદ્ધિમાં દ્રવ્ય બ્રહ્મચર્ય ઉપકારી થાય છે, અને દ્રવ્ય બ્રહ્મચર્યની દઢતામાં આવું ભાવ બ્રહ્મચર્ય ઉપકારી થાય છે. આમ દ્રવ્ય–ભાવને પરસ્પર પૂરકરૂપ સહાયક ભાવ છે. (૫) આત્મા સિવાયની બીજી–પર વસ્તુ પ્રત્યે મમત્વ ભાવ કરી, મૂર્છા કરી, તેનું પરિગ્રહણ કરવું તે પરિગ્રહ છે. તે મચ્છ૩પમમત્વ ભાવરૂપ પરિગ્રહ ન હો તે પરમાર્થથી અપરિગ્રહ છે. પર વસ્તુને પોતાની માની, મારી છે એમ માની, મૂચ્છ–મમત્વ ન કરતાં, પર વસ્તુનું પરમાણુ પણ આત્મભાવે ન ગ્રહવું તે અપરિગ્રહ છે. આવી જેની અપરિગ્રહ ભાવના હેય, તે પછી દ્રવ્ય પરિગ્રહ શાને એકઠે કરે ? અને જે મૂચ્છના આયતનરૂપ દ્રવ્ય પરિગ્રહ ન ગ્રહે, તેને ઉક્ત અપરિગ્રહ ભાવના કેમ દઢ ન થાય? આમ બન્નેને કાર્ય કારણ સંબંધ છે.

Translation AI Generated

## Conclusion: भाव अहिंसा, भाव सत्य आदि (715)

**Not calling the non-self as self is truth.** Calling the true as true and the false as false, feeling the truth, etc., and not calling the true as false and the false as true is truth. Except for the pure soul, no other thing is one's own, it is another's, calling that other thing as other, not as self is truth; calling the other thing as self, not as other is falsehood. Thus, calling the non-self as self is falsehood; not calling the non-self as self and calling the self as self, is the ultimate truth. For the ultimate contemplation of this, the appropriate philosophical inquiry has been illuminated by Shrimad Rajchandraji in this way:

"The ultimate truth is that except for the soul, no other object can become the soul. Knowing this with certainty, in practice, while speaking in the context of body, wife, son, friend, wealth, grain, house, etc., one should use the expression that except for the soul, nothing else is mine. While speaking about another soul, even though that soul is not mine due to differences in caste, gender, and such formal distinctions, it is called mine only for the sake of practical conduct; speaking in this way is the ultimate language." etc. (See) - Shrimad Rajchandra, Letter No. 545.

**(3) Not stealing the other's property is non-stealing in the ultimate sense.** Except for the pure soul, nothing else, even an atom, is one's own, it is another's. Taking that other's property is stealing - non-giving. Not doing that is non-stealing. The feeling of taking and giving to others is stealing, not doing that is non-stealing. He who does not commit this feeling-stealing, why would he commit the petty stealing of material objects?

**(4) Wandering - playing in Brahman, i.e., in the pure soul form, is Brahmacharya in feeling.** Wandering - playing in non-Brahman, in the non-self, in the other's property is non-Brahmacharya, or adultery, or sexual union with the other's property, duality. Giving up wandering in the other's property, abandoning adultery, avoiding contact with the other's feeling, playing in the pure non-dual soul is Brahmacharya. Such feeling-Brahmacharya is helpful in achieving material Brahmacharya, and such feeling-Brahmacharya is helpful in strengthening material Brahmacharya. Thus, material and feeling are mutually complementary and supportive feelings.

**(5) Having a feeling of possessiveness towards another thing - other than the soul, fainting, and taking possession of it is possession.** Not having that feeling of possessiveness - possession is non-possession in the ultimate sense. Not considering the other's property as one's own, not considering it as mine, not having the feeling of possessiveness, not taking even an atom of the other's property as one's own is non-possession. He who has this feeling of non-possession, why would he accumulate material possessions? And he who does not take material possessions, which are the extent of fainting, why would his feeling of non-possession not become firm? Thus, both have a cause-and-effect relationship.