Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 363

દીમાદષ્ટિ : ભવાભિનદી નિષ્ફળારંભી
(૨૯૭) હોય છે, ને જગતને હું કે વંચું છું-છેતરું છું, એમ માની તે મનમાં મલકાય છે. પણ ખરી રીતે તો તે પોતે જ છેતરાય છે, આત્મવંચના જ કરે છે, તે તે મૂખ જાણતા નથી.
અવગુણ ઢાંકણ કાજ, કરું જિનમત ક્રિયા, છડું ન અવગુણચાલ, અનાદિની જે પ્રિયા...વિહરમાન ભગવાન”–શ્રી દેવચંદ્રજી
તે અજ્ઞ એટલે અજ્ઞાની, મૂર્ણ હોય છે, સારાસારના ભાન વિનાનો, અબૂઝ, અલ વગરને હોય છે.
અને આવા લક્ષણવાળે હેઈ, તે નિષ્ફળ આરંભી હોય છે, એટલે કે તેના સર્વ આરંભ નિષ્ફળ–અફળ જાય છે, કારણ કે તેની સમસ્ત પ્રવૃત્તિ અતજ્વાભિનિવેશવાળી
હોય છે, એટલે અતવમાં તત્ત્વબુદ્ધિરૂપ મિથ્યા અભિનિવેશને લીધે નિષ્ફળ તેની સમસ્ત કિયા આદિ કાર્યકારી થતી નથી, કારગત થતી નથી, આરંભી ફોગટ જાય છે, એળે જાય છે. એનું બધું કર્યું–કરાવ્યું ધૂળ થાય
છે, પાણીમાં જાય છે. “આંધળે વણે ને પાડો ચાવે” એના જેવું થાય છે. આમ તેના બધા આરંભ-મંડાણ નિષ્ફળ જતા હોઈ, તે તે કેવળ નિષ્ફળ ખેદ ને મિથ્યા શ્રમ જ હારે છે. શદ્ધ શ્રદ્ધાન વિનાની તેની સકલ ક્રિયા “છાર પર લિપણું’ જેવી થાય છે. “શુદ્ધ શ્રદ્ધાન વિણ જેહ કિરિયા કરી, છાર પર લિપણો તે જાણો.”—શ્રી આનંદઘનજી
આગેકે ટુંકત ધાય, પાછે બછરા ચરાય, જૈસે દગહીન નર જેવી વટતુ હૈ; તૈસે મૂઢ ચેતન સુકૃત કરતૂતિ કરી, શેવત હસત ફલ બેવત ખટતુ હૈ.”–શ્રી બનારસીદાસજી.
આમ તેની સમસ્ત પ્રવૃત્તિ-સમસ્ત આરંભ નિષ્ફળ થાય છે, એટલું જ નહિ પણ તેની ગપ્રવૃત્તિ પણ પરમાર્થથી તેવી જ નિષ્ફળ હોય છે. કારણ કે તે ધર્મવ્યાપારરૂપ
એગપ્રવૃત્તિ મેહગર્ભવૈરાગ્યથી ઉપજતી હેઈ, અપાયજનની મોહભવાભિનંદિની વાસના ઉત્પન્ન કરે છે. અને તેનાથી જે પુણ્યબંધ થાય છે તે પણ ચોગક્રિયા પણ પાછળથી અપાયવાળો હોય છે, એટલે કે તે પુણ્ય પાપાનુબંધી પુણ્ય - અફળ હોય છે. અને આમ “ અવેધસંવેદ્ય પદમાં સ્થિતિ કરતા ભવાભિનંદી
જંતુઓને પુણ્ય જે હોય છે, તે નિરનુબંધ હોય છે, અને પાપ જે ય છે તે સાનુબંધ હોય છે. એટલે પુણ્યની પરંપરા ચાલુ રહેતી નથી, પાપની * " प्रवृत्तिरपि योगस्य वैराग्यान्मोइगर्भतः । प्रसूतेऽगायजननीमुत्तरा मोहवासनाम् ॥ अवेद्यसंवेद्यपदे पुण्यं निरनुबन्धकम् । भवाभिनंदिजन्तूनां पापं स्यात्सा नुवन्धकम् ।।"
–શ્રી વિજયજી કૃત દ્વા દ્વા

Translation AI Generated

Dīmādṛṣṭi: Bhavābhinandī Niṣphalārambhī

(297) He is, and he thinks "I am reading and deceiving the world," but in reality, he himself is being deceived, he is practicing self-deception, and he does not know this.

"For the sake of covering up faults, I perform Jain rituals, I do not walk the path of faults, the beloved one from beginningless time..." - Shri Devacandrajī

He is ignorant, that is, he is foolish, devoid of the awareness of good and bad, confused, and without discrimination.

And being endowed with such characteristics, he is an unsuccessful initiator, meaning that all his undertakings are fruitless and ineffective, because his entire activity is imbued with attachment to external objects, due to which, due to the false attachment in the form of the belief in the reality of substances, his entire activity, etc. does not become effective, does not bear fruit, the undertakings become futile, go in vain. All his done and made turns to dust, goes into water. "The blind weaves and the calf chews" - it becomes like this for him. Thus, all his undertakings and beginnings become fruitless, he only suffers from futile grief and false effort. His entire activity without pure faith becomes like "smearing on ashes." "Know that the activity done without pure faith is like smearing on ashes." - Shri Ānandaghanajī

"As a faithless man, after doing some good deeds, laughs at the end when he does not get the desired fruit, so the foolish living being, after doing some meritorious deeds, in the end suffers the bitter fruit." - Shri Banārāsīdāsajī

Thus, all his activity, all his undertakings become fruitless, and not only that, but his spiritual activity is also equally fruitless from the standpoint of the ultimate truth. Because this spiritual activity in the form of religious activity arises from the cloud-like dispassion, it generates the passion of attachment to the cycle of birth and death. And the merit that is acquired from it is also ultimately bound to be fruitless, that is, that merit is merit bound to sin. And thus, the living beings who are attached to the cycle of birth and death, for them, the merit that exists is without bondage, and the sin that exists is with bondage. Therefore, the series of merit does not continue, and the series of sin continues.